Συμφωνώ μαζί σου TGProjekt. Το παράδειγμα δε με την εργασία, όλα τα λεφτά!! Ακριβώς έτσι! Πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις και ανεξάρτητα από το είδος τους, δεν είμαστε ζώα, αλλά υποτίθεται υπάρχει μια στοιχειώδης κοινωνική εκπαίδευση.Εγώ πάντως, όταν μου το έκαναν αυτό το πράμα και μένα, ουκ ολίγες φορές (για σύντομες σχέσεις μιλάω πάντα, για τις μακροχρόνιες ευτυχώς υπήρχε ξεκαθάρισμα) πραγματικά δε ντρεπόμουν καθόλου και με κάποιο τρόπο κανόνιζα να συναντηθούμε για να ζητήσω αυτή την απλή ανθρώπινη ενημέρωση όπως λες.Βρισκόμασταν λοιπόν και τους ξεμπρόστιαζα για την συμπεριφορά τους, ότι έχω καταλάβει πως πάνε να χαθούνε επειδή δε θέλουν πια και ότι είναι τέρμα δειλό και απαράδεκτο που δε με πιάσαν να μου το πούνε ξεκάθαρα, έστω και μετά από τους κάποιους μήνες που είαμσταν μαζί, παρά φέρθηκαν σαν 5 χρονών μωρά. Μπορεί να ακουστεί κακό, αλλά η ικανοποίηση που έπαιρνα από τα γερμένα κεφάλια στο χώμα με ηρεμούσε και μπορούσα και γω μετά πλέον να κλείσω το θέμα και να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς να με βασανίζει το γιατί. Μπορεί να μην συνέχισαν οι δρόμοι μας με τα άτομα αυτά αλλά με παρηγορεί η σκέψη ότι μπορεί να σταμάτησαν σε κάποιο ποσοστό να είναι έστω και κάπως λιγότερο γαϊδούρια που έτσι απλά εξαφανίστηκαν και δε θα το ξανακάνουν μακάρι στην επόμενη κοπελίτσα, που θα παραμείνει κολλημένη και θα υποφέρει γιατί η δική της αυτοπεποίθηση δε θα της επιτρέπει να διαχειριστεί την ανεξήγητη απόρριψη και ίσως να χάσει και χρόνια από τη ζωή της για αυτό.Σε περιπτώσεις που δεν κατάφερνα να τους συναντήσω, έστελνα ένα πολύ καυστικό (αλλά πάντα πολιτισμένο και καλογραμμένο, όχι βρισιές κλπ.) ιδιόχειρο γράμμα (όχι από υπολογιστή, έτσι, ο ζωντανός γραφικός χαρακτήρας έδινε πιστεύω μια άλλη σημασία) και δηλώνω χωρίς υπερβολή, ότι 100% των περιπτώσεων επικοινώνησαν μάζί μου για να μου ζητήσουν συγνώμη και να εξηγηθούν, δείχνοντας ντροπή, σα να τους είχα πιάσει στα πράσσα.Επίσης κάποιοι από αυτούς που έτυχε να ξαναβρεθούμε στη ζωή παραδέχτηκαν ότι με θεώρησαν τότε ξεχωριστό άνθρωπο, απλά φοβήθηκαν για διάφορους λόγους να εξηγηθούν, το οποίο και πάλι μου έδινε μια ηρεμία και ικανοποίηση για τον εαυτό μου, ώστε να είμαι εγώ καλά και με έκανε τελικά να μην μετανιώνω που διεκδίκησα μια ανθρώπινη ενημέρωση.Συμπέρασμα για την φίλη, να μη τους διευκολύνει, να κάνει ότι θεωρεί εκείνη απαραίτητο για την δική της ψυχική ηρεμία, ώστε να μην μένει να βράζει. Χέστικε στην τελική για το τι εντύπωση θα κάνει, αφού δε θα ξανασχετιστεί μαζί τους. Αν θέλει να ρωτήσει το γιατί, να το ρωτάει και ίσως να πάρει απάντηση. Αν πάλι δεν πάρει, και αν ο τύπος ακόμα και μετά από αυτή την ευκαιρία της ευθείας πολιτισμένης αντιμετώπισης πάλι αποτύχει να δείξει σημάδι κανονικής ανθρώπινης συμπεριφοράς με μια Αλφα στοιχειώδη ανατροφή, τότε και αυτό απάντηση είναι, ότι ο άνθρωπος απλά είναι εντελώς ανάξιος να ασχοληθεί και γλίτωσε κιόλας.
