Ο Βολταίρος νομίζω, είχε πει ότι στους νεκρούς αρμόζει η αλήθεια, όχι ο σεβασμός. Η Σώκου, ειδικά για την Μερκούρη έχει απόλυτο δίκιο. Απλά τόσος κόσμος την έχει θεά και δεν θέλει να δει. Η Μερκούρη ακκίζονταν ασταμάτητα και σε όλες τις ταινίες της έπαιζε την Μερκούρη να παίζει την Μερκούρη! Για άλλα πράγματα έχει μείνει στην ιστορία, όχι για το υποκριτικό της ταλέντο. Όσο για τον Αγγελόπουλο, νομίζω ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της δημοφιλίας του το οφείλει σε άλλους συναδέλφους του. Όλοι τον ζήλευαν γιατί θα ήθελαν να έχουν την ίδια ελευθερία να κάνουν στις ταινίες τους αυτά που τολμούσε ο Τεό. Η πλειοψηφία όμως του έργου του είναι ταινίες που ξεκινάνε για ποιητικές, αλλά στην πραγματικότητα καταλήγουν πομπώδεις ενώ τα σενάρια είναι συχνά για γέλια και ας καταπιάνονται με πανανθρώπινα θέματα. Δε σημαίνει ότι και οι δύο δεν υπήρξαν τεράστιες μορφές. Απλά δεν τα κάνανε όλα τέλεια.