Θα γινόμουν ψεύτης αν πίστευα στην αντίθετη άποψη,αλλά γιατί να γράψεις για κάτι το τόσο αυτονόητο και ,επίσης,τόσο μη αναστρέψιμο.Είναι γεγονός πως η παγκόσμια κοινωνία πάσχει σε όλους τους τομείς δραστηριοποίησης της.Από την πολιτική και την οικονομία μέχρι και όλες τις εκφάνσεις της τέχνης,αν θα μπορούσαν,έτσι, να χαρακτηριστούν τα εκτρώματα του σημερινού καλλιτεχνικού κλάδου,πριν κάποιον εξαιρέσεων.Βέβαια ο καλλιτέχνης είναι καθρέφτης της κοινωνίας ,αν η κοινωνία του προσφέρει σκουπίδια τότε η μουσική του θα ακούγεται ωσάν τα όργανα να είναι φτιαγμένα από σκουπίδια,οι πίνακες του θα είναι σκουπίδια και η φαντασία του γενικότερα θα έχει στερέψει ανίκανη να παράγει αξιόμεμπτα δημιουργήματα. Ας επιστρέψουμε όμως στο μείζων ζήτημα που θίγεις στο πρόλογο σου.Είναι υπέροχο να εμπνέεσαι από το παρελθόν από αδαμάντινους ανθρώπους που πολεμούσαν για το έργο τους όχι μέσω μιας ηλεκτρονικής συσκευής.παρά με το λόγο τους.Ωστόσο, μήπως με αυτό τον τρόπο εμπέσουμε σε έναν εξόφθαλμο αναχρονισμό αναγεννώντας τέρατα του παρελθόντος...δεν ξέρω...