Όλοι ζήσαμε κάποια μορφή bullying. Κοντά στην ηλικία με τον Άρη, επίσης gay, από την ίδια πόλη και στο ίδιο περιβάλλον (αλλά όχι πάντα καλος μαθητής!) θα συμφωνήσω ότι οι μορφές του εκφοβισμού που δεχτηκα ήταν απλά λεκτικές και σχετικά ήπιες.Όμως δε μπορώ να πω το ίδιο για τη Βάσω από το Φοίνικα, που ερχόταν στο σχολείο μας στην Καλαμαριά άπλυτη, με άσχημη μυρωδιά, με ψείρες και παχύσαρκη. Εμείς λοιπόν την κοροϊδεύαμε, και εγώ μαζί αν και πάντα πιο ήπια. Ή την κοροϊδευαμε επειδή κάποιος την είδε να πουλάει κεριά έξω απο τον Αγ. Παντελεήμονα σε κάποια γιορτή μαζί με τη μαμά της. Όμως το χειρότερο bullying πράγματι της το έκαναν οι δάσκαλοι. Μιλάμε για ξύλο, για προσβολές. Δε γνωρίζω τι έκαναν εκτός τάξης με τους γονείς της Βάσως, αν μπλέξανε κάποιον/α Κοινωνικό/η Λειτουργό αλλα νομίζω στα 80s πολύ δύσκολο!Το bullying της Βάσως και των άλλων λίγων παιδιών που ερχόντουσαν από τον Φοίνικα στο σχολείο μας με το λεοφωρείο, ίσως για έναν καλύτερο σχολικό περιβάλλον, δε θα το ξεχάσω ποτε. Ούτε θα ξεχάσω πώς έπιανα μερικές φορές το βλέμμα της να κοιτά τα υπόλοιπα κορίτσια του σχολείου σαν να σκέφτεται "γιατί να μην ειμαι και εγώ μια από αυτές".