Το μπωλ ήταν πορσελάνινο, με όμορφες πολύχρωμες παραστάσεις. Έκανε εξίσου χαρακτηριστικό θόρυβο και απαιτούσε μεγάλη προφύλαξη και επιδεξιότητα.Τα νουαζέτα ήταν πιο κοντά στις γευστικές μου προτιμήσεις τότε. Τώρα, όμως, θα προτιμούσα Τζοκόντα.Πάντως, η μητέρα μου έπαιρνε και τα πολυτελείας της ΙΟΝ, με 4 (;) διαφορετικές γεύσεις, κάθε γεύση και άλλο περιτύλιγμα. Το αγαπημένο μου ήταν αυτό με τη λευκή γέμιση αλλά μου άρεσε και το μόκα.
