Κυρία Φουτσιτζή, για τις απαντήσεις #2 και #7. Δεν έχω αρκετά λόγια για να σας εκφράσω την ευγνωμοσύνη, την υπερηφάνεια και τη συγκίνηση που ένιωσα, διαβάζοντάς τες.Θυμήθηκα την εφηβεία μου, στα τέλη της δεκαετίας του 80, όταν λόγια σαν και τα δικά σας, ενθάρρυναν και φώτιζαν εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο, μέσα από ξεχωριστές περιπτώσεις περιοδικών όπως το just seventeen (αγγλική και αμερικανική έκδοση). Ήταν τότε, που εδώ στην επαρχία της Ελλάδος, τα κορίτσια γαλουχούνταν με τα πρότυπα της καθυστερημένης Ανατολής. Όμως, γυναίκες μορφωμένες, υπερήφανες και δυνατές, φώτιζαν με την πένα τους, έδιναν ελπίδα και αυτοπεποίθηση σε όλα εκείνα τα κορίτσια που αρνούνταν να υποκύψουν στα προκάτ πρότυπα που είχε ετοιμάσει γι αυτά η πατριαρχία και ο σεξισμός.Σε αυτές τις γυναίκες χρωστάω πάρα πολλά, είμαι χαρούμενη που συνεχίζετε το έργο τους, με τόσο γούστο και υψηλό πνεύμα. Να είστε καλά.