Ξέρεις κάτι, φύγαμε από την Ρωσία και στην ουσία επιστρέψαμε στην πατρίδα των γονιών μου την Ελλάδα για να βρεθώ στα 25 μου με δική μου οικογένεια να φύγω σαν οικονομικός μετανάστης και να αλλάξω χώρα για να επιβιώσω, γιατί φοβόμουν να βγω από το σπίτι μου και ούτε μέλλον είχαμε για να ρισκάρουμε για κάτι...Όσα έχτιζες τόσα χρόνια στα γκρέμισαν και άντε πάλι από την αρχή...Εκεί, όπως βλέπεις στις εικόνες αναπτύσσονται... μου λέει η γιαγιά μου, πόσο βελτιώνονται τα πράγματα και πόσο κάθε χρόνο είναι και καλύτερα.Δεν είναι ότι τους ζηλεύω, άλλα από την άλλη, από την στεναχώρια και το άγχος ίσως πεθάνουμε πιο γρήγορα παρά από την κούραση του να δουλεύουμε στα χωράφια μας.Εύχομαι καλή τύχη σε όλου, λίγη τύχη την θέλουμε, δυστυχώς πολλά δεν είναι πια στο χέρι μας!!! :)
