Προσωπικά η κλίση μου ήταν πάντα στις θεωρητικές επιστήμες, και μάλιστα στα αρχαία είχα τις υψηλότερες επιδόσεις από κάθε μάθημα. Παρ'όλ'αυτά πάντα υποστήριζα ότι τα αρχαία θα έπρεπε στα περισσότερα παιδιά να μην διδάσκονται ως τέτοια. Η ουσιαστική χρησιμότητα των αρχαίων είναι να μιλάμε σωστά τα νέα ελληνικά. Η επαφή με το πνεύμα των προγόνων μας μπλαμπλαμπλα δεν πετυχαίνει δυστυχώς για τους περισσότερους μαθητές, και θα μπορούσε εξάλλου να γίνει και από τη μετάφραση. Το πρόβλημα είναι ο δημοτικίστικος κομπλεξισμός με τον οποίο αντιμετωπίζεται η γλώσσα, που μας οδηγεί να αποσιωπούμε οποιαδήποτε αναφορά σε "λόγιες" λέξεις και εκφράσεις στο μάθημα των νέων ελληνικών. Μαθαίνουμε να κλίνουμε μόνο "ο καλός", "ο καρχαρίας" και ο "ο βαρύς". Οι δάσκαλοι σου λένε "μη λες ευγενής, να λες ευγενικός".Αποτέλεσμα, όλα τα ωραία που ακούμε γύρω μας: "το διαφανή περιτύλιγμα", "το τίθω εγώ το θέμα", "η επιβλέπων καθηγήτρια" "συνάντησα τον επικεφαλή" και "θα βγω για καφέ με τη Χάρις (που μένει άκλιτη, σαν τον Ρίτσαρντ Χάρις)" κλπ.Αν θέλουν να διαμορφώσουν την διδασκαλία των ελληνικών ώστα να περιλαμβάνει ΟΛΑ όσα χρειαζόμαστε, αν μόνο με τη διδασκαλία των νέων μπορεί κάποιος να σχηματίσει τους παρελθοντικούς και μελλοντικούς χρόνους του "εκπλήσσομαι", ας καταργήσουν κι εντελώς τα αρχαία. Όπως διδάσκονται όμως τώρα τα νέα, είναι μισερά. Και οι μόνοι άνθρωποι που μιλάνε σωστά ελληνικά είναι όσοι έχουν ασχοληθεί αρκετά με τα αρχαία στο σχολείο.Τα λατινικά από την άλλη είναι χρήσιμα μόνο στους λαούς με λατινογενή γλώσσα. Σε εμάς θα έπρεπε να διδάσκονται μόνο στη φιλολογία.