Μετά που διάβασα το άρθρο είδα ξανά προσεκτικά και καλοπροαίρετα το βίντεο με την ομιλία της Κας Ρεπούση στη Βουλή. Ωστόσο,δεν θα συμφωνήσω μαζί της παρόλα αυτά.Όλο το εκπαιδευτικό σύστημα απαιτεί ένα επαναπροσδιορισμό από τη ρίζα του. Για να συμβεί αυτό δεν θα ξεκινήσει κανείς από τα Θρησκευτικά τα αρχαία τα λατινικά αλλά από την ουσία της εκπαίδευσης που προς το παρόν μετατρέπει τα παιδιά σε "κουβάδες γνώσεων" αντί να προωθεί την κριτική σκέψη τη φαντασία και την αγάπη για τη γνώση. Αν τεθούν έτσι τα πράγματα τότε ο πλούτος των λόγων του Χριστιανισμού είναι κομμάτι της παιδείας μας. Ο σεβασμός της πίστης κάθε ανθρώπου άλλων θρησκειών είναι πολιτισμός και σεβασμός στην ελευθερία ενός ανθρώπου να έχει το δικαίωμα στην πίστη. Το Βυζάντιο είναι κομμάτι που μεσολαβεί στην ιστορία μας (δεν φτάσαμε από την αρχαιότητα στο σήμερα διαγράφοντας ότι νομίζουμε πως δεν συμφωνούμε πολιτικά και φιλοσοφικά...)Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι και θα είναι η ρίζα της γλώσσα μας, της Νέας Ελληνικής. Σκοπός της εκπαίδευσης είναι να καλλιεργήσει τη γνώση που δημιουργεί κίνητρα για έρευνα και παιδεία. Σκοπός της Παιδείας δεν είναι οι πανελλαδικές και οι κατευθύνσεις αλλά η μόρφωση. Γι αυτό ακριβώς δεν συμφωνώ ούτε με το άρθρο αλλά ούτε και με την κα Ρεπούση καθώς απόψεις σαν τις δικές της καλλιεργούν ένα "προοδευτισμό" στείρο που λειτουργεί αρνητικά τόσο επικίνδυνα όσο και ο γνωστός σε όλους μας "συντηρητισμός".Πιο ειδικά για την τοποθέτηση της Κας Ρεπούση για τα Αρχαία Ελληνικά παραθέτω την ομιλία του Οδυσσέα Ελύτη όταν παρέλαβε το βραβείο Νόμπελ. Ακόμη, για η δόξα της Ελλάδας, που υπάρχει ως ειρωνεία πίσω από το άρθρο, θα ήθελα να σημειώσω πως γίνεται γραφική όταν συνεχίζει να την έχει στα χέρια του η εθνικιστική ανοησία όσο και η υποτιθέμενη προοδευτική (που όταν γίνεται ισοπεδωτική είναι μαθηματικά βέβαιο πως καλλιεργεί την πρώτη)