Κώνστας θα σου απαντήσω προσωπικά, μιας και μόνο έτσι μπορώ. Πάντοτε, είχα μία ιδιαίτερη ευαισθησία στα ζώα και δεν σου κρύβω υπέρ του δέοντος παλαιότερα, ειδικά σε περιπτώσεις βασανισμών. Για κάποιο λόγο βέβαια, δεν μπορούσα να βλέπω π.χ. γατί να υποφέρει, αλλά ψάρευα ψάρια με καλάμι χωρίς τις ίδιες ενοχές… Αυτό που τελευταία άλλαξε είναι η παρατήρηση κάποιων συμπεριφορών των υπερφιλόζωων που λες, πολλοί από τους οποίους είναι και θαμώνες τέτοιων στηλών και ειδήσεων. Όταν σε ειδήσεις: «Πυροβολήθηκε γορίλας για να σωθεί νήπιο» βλέπω από κάτω να αρχίζουν σχόλια του στυλ «Κακώς» ή «γιατί προτιμήθηκε το ένα σπάνιο ζώο από το άλλο;», το αίμα μου ανεβαίνει στο κεφάλι. Ή όταν σε κουβέντα άλλος λέει : «αν πατούσα με τα αμάξι γατάκι, θα στεναχωριόμουν το ίδιο και χειρότερο από ότι αν πατούσα ένα παιδάκι»… Προχωρώντας την κουβέντα, συχνά βλέπω πως από πίσω κρύβονται ολόκληρες αντίστοιχες κοσμοθεωρίες ΜΕ ΑΠΟΔΟΧΗ. Και αυτές αγαπητέ Κώνστα-θα τις έχεις δεί σίγουρα και εσύ- στέκονται και προβάλλονται σαν εναλλακτικές και “in” ευαισθητοποιήσεις. Έχοντας αυτά κατά νού, στο δια ταύτα:Το 1) και το 2) σου είναι πρακτικά το ίδιο νομίζω. Για τα περί αυτονόητης καταδίκης που λες, συμφωνώ. Αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω, με βάση καταστάσεις που έχω συναντήσει, πως ΔΕΝ είναι τόσο αυτονόητα. Εξηγούμαι. Συχνό επιχείρημα: «Μα αν δεν ενδιαφερθούμε για τα ζωντανά θα ενδιαφερθούμε για τους ζωντανούς; Η ευαισθησία είναι κάτι γενικό…» Ε, λοιπόν όχι. Δυστυχώς η θεωρία της κλιμακούμενης ευαισθησίας, δεν απαντάται συχνά. Έχω σοβαρές ενδείξεις πως παραμένει στο πρώτο σκαλοπάτι. Θα μου πεις είναι μία προσωπική παρατήρηση, ναι όπως και η δική σου όμως. Οι άνθρωποι που εκφράζουν τα παραπάνω ακραία που εξέθεσα, σου φαίνονται ικανοί να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο για κακοποίηση ανηλίκου στο διπλανό διαμέρισμα ή σκύλου; Στο 3) ως προς την στάση των ψαράδων, μου φαίνεται απίθανο να βασάνιζαν και γατάκια τοιουτοτρόπως: Βασικά ήταν κάτι ιδιαίτερο. Ένα σπάνιο μεγάλο ψάρι πιάστηκε και ο κόσμος μαζεύτηκε για να το χαζέψει. Τίποτε παραπάνω τίποτα παρακάτω. Οι ίδιοι (δολοφονικοί, άκαρδοι, βάρβαροι, αμόρφωτοι, άσχετοι-ακούστηκαν όλα αυτά…) ψαράδες το βράδυ πιθανόν να τάιζαν με τις περισσευούμενες γοπίτσες τις πολλές αγαπητές γάτες τους, που πάντα τους περιτριγυρίζουν και ποτέ δεν μένουν νηστικές ;). Βασικά οι τύποι με τα καλάμια που στέκονται περιφερειακά των ακρογιαλιών και βγάζουν «σπαρταρεύοντα» ψαράκια μπροστά σε παιδάκια που τους χαζεύουν κάνουν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο- οκ, δέχομαι την ένσταση του προστατευόμενου είδους. Τώρα το επιχείρημα αφού τρώτε ψάρι τί φωνάζετε απευθύνεται στους υπερβολικά ευαίσθητους και συχνά έρχεται μάλλον ως αντίδραση στα απίθανα λεγόμενα τους, παρά ως λογική θέση. Γενικά αυτές οι κουβέντες καταλήγουν στα άκρα. Και τα άκρα είναι άκρα και από την μία (ναι αλλά κατσαρίδες;;) και από την άλλη (κακώς προηγήθηκε ο γορίλας). Και συχνά οι μέν τρέφουν τους δε, απλά οι δεύτεροι δυστυχώς μπορεί και να τα πιστεύουν… Δεν θεωρώ πως διαφωνούν οι «ηθικές» μας. Γενικά συμφωνώ με την λογική του σχολίου σου. Απλώς σου έδωσα και μία άλλη οπτική. Σε ευχαριστώ. :)Υ.Γ. :Πάντως πλάι στις στήλες, τρέχουν καθημερινά ιστορίες βιασμών ανηλίκων. Αλλά τα δημοφιλή άρθρα είναι άλλα... Δεν είναι θέμα αυτονόητου: Είναι θέμα συνήθειας... :(