Ευτύχησα να έχω στην εφηβεία μου έναν κολλητό συλλέκτη.Για τα δεδομένα της εποχής ('80ς) πεντέμιση χιλιάδες LP,τα περισσότερα ροκιές,που κάλυπταν το φάσμα απο την γέννηση του είδους μέχρι και τις ημέρες εκείνες.Σχεδόν όλα εισαγωγής,τέλεια κατάσταση...Να λοιπόν πώς πήγαινε η φάση: Κάθε απόγευμα Σαββάτου μαζευόμασταν τέσσερα-πέντε άτομα άγοράζαμε ρεφενε ποτά(βότκες,πορτοκαλάδες) και τσιγάρα(και "γαρα"),αράζαμε στο σαλόνι,που κυριαρχούσε ένα σύνθετο απο τοίχο σε τοίχο τίγκα στο 33αρι,ένα MK2,και 'αρχιζε η παράσταση...Απο ένα σημείο και μετά η εικόνα ήταν μαγευτική...Κάπου στις δύο με τρείς τα ξημερώματα είμασταν ικανοί να καταλάβουμε μέσα στην σούρα μας ακόμα και το "τσικ" της ημιελλειπτικής βελόνας...σχεδόν πλέαμε μέσα στις αυλακιές του βινυλίου...κάθε ετοιμασία νέου δίσκου,η κίνηση του μπράτσου,το κατέβασμα just to the point,μια τζούρα μια γουλια ποτό..σαν να ξανάρχιζε μια ερωτική επαφή..σχεδόν με τρέμουλο περίμενες την επόμενη μουσική έκρηξη στο ήδη ηδονισμένο μυαλό σου....και μετά απλά χανόσουν..έκελινες τα μάτια στην μαγεία των black uhuru,των steel pulse,των cure σε εκτελέσεις που δεν μπορούσαν ούτε οι ίδιοι να γνωρίζουν..bootleks...αναρίθμητα πειρατικά,γερμανική progressive rock ,omega,jane...ένας λαβύρινθος που οδηγούσε στην αυγη..και ο κολλητός να μας βασανίζει..."αυτό που θα ακούσεις το έγραψε ο τάδε,που ήταν κιθαρίστας σε ένα συγκρότημα που οι επιρροές ήταν απο τον τάδε.." και σου έβαζε,όχι μόνο τις αναφορές,μία πρός μία,αλλα στο τέλος σου έβαζε το αρχικό κομμάτι απο κάποιον νέγρο σε ένα κοινόβιο κάπου στον Νότο,σε μία σπάνια εκτέλεση πέντε χρόνια πρίν απο την επίσημη κυκλοφορία.(Ψάχτε τον ήχο τον santana,μερικά χρόνια πίσω,θα εκπλαγείτε)...Δεν κατάφερα ποτέ να γίνω συλλέκτης,αλλα η μουσική που γνώρισα,ή μουσική που αγάπησα έχει τον χαρακτηριστικό ήχο της βελόνας πάνω στον δίσκο βινυλίου ....και αυτός ο ήχος δεν ξεχνιέται,όσα terrabytes μουσικής και να έχω αποθηκευμένα στο pc μου..
