@ εγκλωβισμένηΒλέπω μια κοπέλα που της περισσεύει αγάπη και χρόνος. Και το περίσσευμα αυτό το διαθέτεις σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Αυτό υπαγορεύει η δική σου συνείδηση. Τυχαίνει να βολεύει τ'αδέρφια σου, που ενδεχομένως δεν έχουν περίσσευμα. Σε περιπτώσεις μάλιστα που τα αδέρφια έχουν ωφεληθεί -κυρίως οικονομικά-περισσότερο από εμάς, τα συναισθήματα που περιγράφεις μπορούν να μας τρελάνουν. Δικαίως.Από την άλλη, όντως, όταν έχεις παιδιά η μέρα φεύγει σαν νεράκι. Και είναι η απόλυτη προτεραιότητα της ημέρας σου. Όταν δουλεύεις, περιττό να το πω, δεν έχεις και πολύ χρόνο. Είναι και για μένα μια αδιέξοδη συζήτηση. Είμαστε σχεδόν στην ίδια κατάσταση. Θα σου πω όμως αυτό: Όταν φτάνει η στιγμή που σαλτάρω και θέλω να τους βάλω τις φωνές για την αδιαφορία τους, σκέφτομαι πως μπορεί να είμαστε αδέρφια, αλλά είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι. Τότε συνήθως αναγνωρίζω και τις δικές τους προσπάθειες ή αιτιολογώ την έλλειψή τους. Έχει δίκιο η Α, μπα. Στην πράξη όλα είναι διαφορετικά απ'ότι στο μυαλό μας.