Προς την Αγαπητή Μαριλού της ερώτησης #3Έχω περάσει το ίδιο δίλημμα με εσένα. Τα οικονομικά κουμπώνουν παντού αλλά από μόνα τους δεν στέκουν. Για αυτό θες master , αλλά που? Πως είναι όμως δυνατόν να εξειδικευτείς κάπου χωρίς να έχεις δουλέψει έστω μία μέρα. Γιατί αυτό είναι ένα μεταπτυχιακό: είναι σαν να "αγοράζεις" εργασιακή εμπειρία 2 χρόνων. Άντε να την αγοράσεις, πχ ανθρώπινοι πόροι... είσαι σίγουρη ότι όταν τελειώσεις και πιάσεις δουλειά θα σου αρέσει πχ να προσλαμβάνεις κόσμο, να απολύεις, να κοιτάς το ΙΚΑ τους κλπ? Αυτά αντιμετώπισα και εγώ και αποφάσισα να ψάξω για δουλειά και αν μου αρέσει να κάνω ένα μεταπτυχιακό στο συγκεκριμένο κομμάτι. Άκου λοιπόν την πορεία μου και πράξε ανάλογα. Έπιασα στα 23 δουλειά σε στατιστική εταιρία, ναι - ναι αυτή που καλείς τηλέφωνα και παίρνεις συνεντεύξεις για ικανοποίηση πελατών, για κόμματα κλπ. Γρήγορα και λόγω του αρχικού πτυχίου με βάλανε στην κατάρτιση ερωτηματολογίων και στην εξαγωγή και ανάλυση δεδομένων. Μετά από 1 χρόνο βαρέθηκα και έφυγα- τόσο κράτησε η αγάπη μου για την Στατιστική. Σκέψου να είχα κάνει ένα μάστερ στην Στατιστική!!! Αποφάσισα να δοκιμαστώ στα Χρηματοοικονομικά. Μέσω του πανεπιστημίου και του Γραφείου Διασύνδεσης πήγα για συνέντευξη σε Χρηματιστηριακή και με πήραν. Ήταν η εποχή πτώσης του χρηματιστηρίου και, επειδή απέλυαν κανονικό προσωπικό, πήραν εμένα και έναν ακόμα με 3 κ 60. Αλλά.. έπρεπε να δοκιμάσω να δω αν μου κάνει ο χώρος. Λόγω της προηγούμενης εμπειρίας μου με τοποθέτησαν στο Τμήμα Ανάλυσης. Μόνο που εδώ δεν αναλύαμε στατιστικά δεδομένα αλλά κάναμε από εβδομαδιαία reports μέχρι αποτίμηση εταιριών , από τεχνική ανάλυση μέχρι καφέ στον Δ/ντη. Τα πάντα όλα. Έφυγα μετά από 1 χρόνο –τρέχοντας- γιατί το θέμα ήταν βαρετό για εμένα, το άγχος απερίγραπτο, , ο ανταγωνισμός φοβερός και κάθε μέρα δεν ξέραμε ποιανού σειρά ήταν για να απολυθεί. Σκέψου να είχα κάνει ένα μάστερ στα Χρηματοοικονομικά!!!Είδα μια αγγελία στο Ιντερνετ για Ανθρώπινους Πόρους. Ένα πρότζεκτ 3 μηνών σε Τράπεζα, ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε. Με πήραν εμένα και άλλα 3 άτομα. Πάλι ανάλυση έκανα αλλά δυστυχώς σε δεδομένα αξιολόγησης προσωπικού. Μετά τον πρώτο μήνα κράτησαν εμένα και έναν ακόμα. Οι άλλοι δύο δυστυχώς απολύθηκαν. Στην δουλειά όμως: Κάθε χαρτί αξιολόγησης είχε τόσο θυμό, τόσο οργή από την πλευρά του αξιολογούμενου αλλά και του αξιολογητή που ακόμα και αν εγώ απλά τα κατηγοριοποιούσα και έφτιαχνα κατανομές και διαγράμματα απόδοσης, μου στοίχιζε σε συναισθηματικό επίπεδο. Άπειρες υπερωρίες απλήρωτες- είχαν διώξει τους άλλους 2 βλέπεις- τελειώσαμε και παραδώσαμε με τον άλλο συνάδελφο το πρότζεκτ και μας έκαναν πρόταση να μείνουμε. Τότε ακριβώς αρρώστησε η μητέρα μου με πνευμονία και έπρεπε να πάω να την φέρω από το νησί για να μην είναι μόνη της. Ζήτησα 1 μέρα άδεια να κάνω το ταξίδι. Μου αρνήθηκαν (!!!!!) Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο αργούσε πολύ για να πάω να κάνω την μεταφορά, η άρρωστη χειροτέρευε και έτσι παραιτήθηκα πριν καν προσληφθώ. Αυτή ήταν η εμπειρία μου από τους … Απάνθρωπους Πόρους…Και καταλήγω .. (επιτέλους) Τα τελευταία 10 χρόνια δουλεύω σε Τηλεπικοινωνίες. Ούτε 1 μέρα δεν μου ζήτησαν μεταπτυχιακό. Πήρα θέση ευθύνης ,χάρις τη σκληρή δουλειά μου, μέσα σε διάστημα 3 χρόνων από την ημέρα πρόσληψής μου. Αντίστοιχα άλλοι συνάδελφοί μου που έχουν κάνει μεταπτυχιακό άργησαν να μπουν στην αγορά εργασίας κι αυτό όπως καταλαβαίνεις είναι ένα θέμα σήμερα με τόση ανεργία. Άλλοι επίσης μου «χτυπούν» ότι αυτοί έχουν μεταπτυχιακό και δεν έχουν θέση ευθύνης λες και το κάθε ίδρυμα που σπουδάζεις σου εγγυάται «Σίγουρη Επιτυχία –Επαγγελματική Ανέλιξη». Κάποιοι απλά παραπονούνται ότι ήταν λεφτά πεταμένα και δεν θα καταφέρουν ποτέ να το εξαργυρώσουν. Εγώ από την πλευρά μου ξέρω ότι έχω ένα κόμπλεξ που δεν έχω ένα μεταπτυχιακό. Αν είχα χρόνο πάντως -και λεφτά -ξέρεις τι θα έκανα? MBA! Αυτό ακριβώς! Γιατί το γενικό περικλείει το ειδικό. Το ανάποδο .. δύσκολο. Σε φιλώ Τανούκ
