«Είμαι έλληνας πατριώτης, αγαπώ την πατρίδα μου και το δείχνω… Πως? Κρεμάω τη σημαία στις εθνικές εορτές, λέω τον εθνικό ύμνο συχνά και χαίρομαι στις νίκες τις εθνικής. Αυτά. Οι πράξεις είναι κουραστικές, βρε αδερφέ. Πιστεύω ότι καταναλώνω αρκετή ενέργεια στο πλύσιμο και το σιδέρωμα της σημαίας 2 φορές το χρόνο, όπως και στα χειροκροτήματα στις παρελάσεις. Τι άλλο να κάνω δηλαδή? Η θεωρία είναι πιο βολική. Κάθομαι άνετα στον γαλανόλευκο καναπέ, που πήρα σε τιμή ευκαιρίας από τα istikbal και μέσω του ταϊβανέζικου laptop μου, διατυμπανίζω πόσο ανώτερη είναι η φυλή μου. Γι’ αυτό, κατά τη γνώμη μου, είμαι τόσο έξυπνος.Διαβάζω όλα τα εθνικιστικά παραμύθια που γράφουν διάφοροι ανώνυμοι, στο internet. Με βοηθάν να χαλαρώνω τα βράδια. Πιστεύω όλες τις θεωρίες συνομωσίας για απειλές κατά του ελληνισμού, από σιωνιστές και κομμουνιστές. Νομίζω ότι είναι σαχλαμάρες, αλλά κρατάν σε εγρήγορση το εθνικό μου φρόνιμα. Θέλω να είμαι έτοιμος, όταν θα γίνει εμφύλιος. Συμπαθώ τη Χρυσή Αυγή. Την ψήφισα κιόλας, στις τελευταίες εκλογές. Έχω και φίλο στο Facebook τον Ηλία Κασιδιάρη. Δε με ενδιαφέρει η συμπάθεια που τρέφουν για την Ελλάδα, όλοι οι ανατολικοί και αφρικανικοί λαοί. Για μένα είναι υπάνθρωποι. Βέβαια, δε συμπαθώ τις επιθέσεις και τα μαχαιρώματα, αλλά έτσι καθαρίζει κι ο τόπος. Στο κάτω-κάτω δεν ματώνουν τα δικά μου χέρια. Γιατρέ μου τι λες? Είμαι αυτό που λεν οι γύρω μου? Δηλαδή, ο «αγαθός» εθνικιστής, που οπλίζει το χέρι του φασισμού ή ξαφνικά θα γίνω κι εγώ, ψυχοπαθής δολοφόνος? Λες να χρειάζομαι ψυχίατρο?»