Διάβασα διάφορα, για τους Ξηρούς, για αντιφασίστες που είναι στη πραγματικότητα... φασίστες, ότι δεν έχω αναλυτικη σκέψη, ότι εξωραϊζω την εγκληματικότητα κτλ. Το παραδέχομαι ανοιχτά ότι παίρνω θέση υπέρ των αντιεξουσιαστών (δεν θα έλεγα πάντως ότι η 17Ν ήταν αντιεξουσιαστές). Ενστικτωδώς νοιώθω μια συμπάθεια για εκείνους που συλλαμβάνονται και τους τσακίζουν στο ξύλο και παρ' όλα αυτά δεν κρύβονται και αντιπάθεια για εκείνους που συλλαμβάνονται και εκείνοι κάνουν χαλαροί update στο status τους υποδυόμενοι τους καλοκάγαθους δημοκράτες ενώ έχουν προπαγανδίσει υπέρ του ολοκαυτώματος - ακομα και μέσα στην βουλή. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω με τρόπο που να ακούγεται political correct, δεν μου αρέσει η βία, πιστεύω ότι στην εποχή μας θα έπρεπε να λύνονται αλλιώς τα προβλήματα, αλλά θλίβομαι με τις χωρίς στοιχεία καταδίκες εικοσάχρονων για δεκαετίες (Πυρήνες) και οργίζομαι και με τις αθωώσεις των μαστροπών και των ρατσιστών (βιασμός Αμαρύνθου, Πλεύρης κτλ). Θα ήθελα να πιστεύω ότι η η ελληνική δικαιοσύνη είναι και δικαιοσύνη εκτός από ελληνική. Κρατήστε πάντως όσοι μπορείτε μια πιο ουδέτερη και ψύχραιμη στάση ίσως είναι καλύτερο.
