#4.Η υποκρισία,της υποκρισίας,ω υποκρισία.Δεν το λέω υψώνοντας το δάχτυλο της ηθικής.Άλλωστε έχει μείνει το φωτοστέφανο μου από μπαταρία και βαριέμαι να το φορτίσω.Αναφέρομαι στην υποκρισία ως αντίδοτο σε μια κατάσταση που πληγώνει.Υποκρίνεσαι ότι δε σε νοιάζει ο τύπος,γιατί είναι πιο εύκολο να δεχτείς ότι δεν έχεις την αποκλειστικότητα του.Υποκρίνεσαι ότι αντλείς αυτοπεποίθηση από το γεγονός ότι,ενώ παντρεύεται,δεν μπορεί να σου αντισταθεί και ταυτόχρονα φρικάρει με τα σχόλια σου και δοκιμάζεται για χάρη σου η ηθική του.Δε χρειάζεται μάλλον να πω τι αυτοπεποίθηση δίνει να γουστάρει κάποιος εσένα και μόνο.Υποκρίνεται κι αυτός ότι δεν τρέχει κάστανο,που έχει κάνει τη μέλλουσα συμβία του τάρανδο.Από τη στιγμή που την έχει κορώνα στο κεφάλι του και δεν ανέχεται μύγα στο σπαθί του (τα σχόλια σου),θεωρεί ότι φέρεται σαν σωστός σύντροφος.Κι όμως τα σχόλια σου,αν και ασήμαντα,του θυμίζουν συνέχεια την ασυνέπεια του και την αδυναμία του να φερθεί υπεύθυνα απέναντι σε δυο γυναίκες με τις οποίες μοιράζεται τη ζωή του και το κρεβάτι του (μπορεί και αιώρα,δεν ξέρω τις συνήθειες σας/τους).Εκείνος ας το διαχειριστεί,όπως καταλαβαίνει.Εσύ,λέω πως ήρθε η ώρα να θυμώσεις λίγο με τον εαυτό σου.Το αξίζεις να ζεις αυτή την κατάσταση κι όχι μόνο να την ανέχεσαι,αλλά να βρίσκεις και θετικά;Λίγος εγωισμός σε τέτοιες περιπτώσεις δε βλάπτει.
