Αυτή η ταινία έχει μια μεγάλη αντίθεση. Ενώ έχει πολύ καλή φωτογραφία, καλές ερμηνείες (δεν τους δίνεται και κάπου η δυνατότητα να αποδειχθούν σπουδαίες βέβαια), ΠΟΛΥ έξπυνη χρήση της μουσικής, στο σύνολό της είναι μια ΠΟΛΥ ΚΑΚΗ ΤΑΙΝΙΑ. Το πρώτο πράγμα που ξενίζει, είναι τα κάκιστα κοστούμια, σύγχρονα κοστούμια σε ένα τέτοιο στόρυ χωρίς να υπάρχει λόγος. Παντελόνια και σακάκια με κουμπιά, αλλά χωρίς να υπάρχει κάτι να μεταφέρει η χρήση τους. Έπειτα το στόρυ είναι τόσο γελοία τραβηγμένο, που λες πως ο Αρονόφκσι απλά ήθελε να κάνει μια ταινία με εφέ χωρίς να ξέρει τι θέλει, έτσι, απλά για το γαμώτο. Τα δε "μηνύματα" μπερδεμένα και χωρίς να ξέρει τι θέλει να πει τελικά. Λίγο "meat is murder", λίγο "τελικά είμαι creationist" και λίγο "τελικά έχω ελεύθερη βούληση; Είναι η συμπόνια πάνω απ' το καθήκον;". Όλα αυτά μπλεγμένα σε ένα βαρετό, ανούσιο αχταρμά 2.5 ωρών. Μια ταινία χωρίς λόγο ύπαρξης.