Συγγνώμη που σας το χαλάω, αλλά κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Και ο Κορδάτος και κυρίως ο Tafrali στον οποίο στηρίζονται τόσο ο Κορδάτος όσο και ο Μεταλληνός έγραψαν πριν 100 χρόνια. Ο Tafrali παρερμήνευσε αποσπασματικά ένα ανέκδοτο κείμενο (έναν λόγο του Νικόλαου Καβάσιλα) το οποίο θεώρησε ότι κατηγορεί τους Ζηλωτές παρότι οι αποδέκτες του ήταν ανώνυμοι. Το κείμενο κατηγορούσε εκείνους που για οποιαδήποτε λόγο απαλλοτριώνουν τη μοναστηριακή ιδιοκτησία. Όταν εκδόθηκε το 1955 ο λόγος δείχτηκε ότι δεν γράφηκε με αποδέκτες τους Ζηλωτές αλλά το Μανουήλ Α' Παλαιόλογο ο οποίος προχώρησε σε δήμευση του 1/2 των μοναστηριακών εκτάσεων τη δεκαετία του 1370-1380 και μάλιστα με βάση κάτι σχόλια στο περιθώριο του χειρογράφου η συγγραφή του μεταχρονολογήθηκε μετά το 1380.Όσο για τους Ζηλωτές δεν φαίνεται να είχαν κανένα πολιτικό πρόγραμμα. Απλά υποστήριζαν το νόμιμο αυτοκράτορα Ιωάννη Ε' Παλαιολόγο. Οι ίδιοι οι αρχηγοί ήταν γαιοκτήμονες και αριστοκράτες (Ανδρέας και Μιχαήλ Παλαιολόγος, Γεώργιος Κωκαλάς, Αλέξιος Λάσκαρις Μετοχίτης). Γνωρίζουμε ότι η οικονομική ζωή συνεχίστηκε κανονικά, ενώ ο κυριότερος ηγέτης των Ζηλωτών, ο Ανδρέας Παλαιολόγος χάρισε 1000 στρέμματα γης στη Μονή της Λαύρας το 1345 για τη σωτηρία της ψυχής του (έχει σωθεί το έγγραφο που ζητάει την άδεια από την κυβέρνηση). Όσο για την θεωρία της "αυτονομίας" δεν ξέρουμε πολλά. Ως το 1346 υπήρχαν κανονικά διοικητές διορισμένοι από την κυβέρνηση. Το 1349 βρίσκουμε διοικητή το Μετοχίτη ο οποίος εντέλει κάλεσε τον Καντακουζηνό να καταλάβει την πόλη, καθότι ο έτερος διοικητής, ο Ανδρέας Παλαιολόγος, συνομολογούσε με τους Σέρβους προκειμένου να τους παραδώσει τη Θεσσαλονίκη. Ο Μετοχίτης ξεσήκωσε το λαό εναντίον των Ζηλωτών και των παραθαλασσίων (δηλαδή αυτών που μένουν στη γειτονιά πλάι στην θάλασσα, όχι συντεχνία) και τους νίκησαν. Στη συνέχεια μερικούς μήνες μετά γύρισε ο Καντακουζηνός. Ως το 1346 υπήρξαν κανονικά εκλεγμένοι δύο Μητροπολίτες από την Ιερά Σύνοδο (ο Μακάριος και εν συνεχεία ο Υάκινθος που πέθανε το 1346). Το 1347 η σύνοδος κύρωσε τον Παλαμά αλλά οι Ζηλωτές του απέρριψαν την είσοδο, όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί ήταν πολιτικός φίλος του Καντακουζηνού. Ο Ανδρέας Παλαιολόγος έγινε καλόγερος στο Άγιον Όρος μετά την εξορία του το 1349. Σε όποιο σύγχρονο καθηγητή Βυζαντινής ιστορίας (αριστερό ή μη) μιλήσεις για τους "κοινωνικούς επαναστάτες" Ζηλωτές θα αρχίσει να γελάει!