Το μαντολίνο είναι μεγάλη ψύχωση.Κάθε φορά που το ακούω μου, είναι σαν να κολλάω ίωση, περνάει συνήθως σε λίγες μέρες και ταυτόχρονα με τον στίχο, παίζω και ντρίγκι ντρίγκι στον αέρα και ένα αόρατο μαντολίνο.Και επειδή έχω παιδιά, παίζουν στο μυαλό μου πολύ συχνά οι mazoo and the zoo, κυρίως το μεγάλο χιτ είμαι κατσίκα-κατσίκα γλυκιά μου πιτσιρίκα, αλλά και μέχρι πολύ πρόσφατα και το gangnam style, που το ακούγαμε μέχρι σχιζοφρένειας στο σπίτι.