Ρεφορμισμός φίλτατε, είναι αυτό που θέλει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ (και καλώς, μαθές, το θέλει). Αυτό που τον «συμβουλεύει» να κάνει ο αρθρογράφος, από την άλλη, δεν είναι ρεφορμισμός, αλλά να μεταμορφωθεί κυριολεκτικά σε νέο πασοκ (ή -έστω- ΔΗΜΑΡ)... Να βγει δηλαδή, αν βγει, στην κυβέρνηση και -ουσιαστικά- να μην αλλάξει τίποτα το ιδιαίτερο... Ίσως, χάριν του «ρεαλισμού», να καταπιεί μέχρι και τα μνημόνια... Αυτό μοιάζει σαν να είναι το «θέλω» που διατρέχει όλο το άρθρο: όποια κυβέρνηση και να βγει, βρέξει χιονίσει, οι βασικές κοινωνικές (ή ταξικές, αν θες) ισορροπίες μέσα στο σύστημα, να μείνουν άθιχτες...Άντε ξανά μανά λοιπόν, το παραμύθι για τον υποτιθέμενο «μεσαίο χώρο» που υποτίθεται ότι υπάρχει ακόμα και υποτίθεται ότι πρέπει να «κερδηθεί» για να γίνει κανείς κυβέρνηση κλπ κλπ... Αν όμως η ελληνική κοινωνία είχε πραγματικά περισσότερη ανάγκη ένα κόμμα που θα φορούσε το κουστουμάκι που ράβει ο αρθρογράφος στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα της είχε δώσει 27% της ψήφου και θα είχε βγάλει αξιωματική αντιπολίτευση την ...ΔΗΜΑΡ.Ούτε διχασμός ούτε τίποτα. Περισσότερη δημοκρατία χρειαζόμαστε. Και χάριν αυτής ας έχουμε και λαϊκή αριστερά και λαϊκή δεξιά (δεν συμπεριλαμβάνω βέβαια σε αυτή τους αντιδημοκράτες ναζί). Αυτό που σίγουρα δεν χρειαζόμαστε είναι ένα εξτρεμιστικά αντιλαϊκό «κέντρο»....
