Eμένα με βρήκε ο παπάς άξαφνα στη δουλειά, έμεινα στήλη άλατος απο την αμηχανία, με βρήκε ο αγιασμός στα μούτρα, ο παπάς πλησίασε ανίδεος και άπλωσε το χέρι, εγώ σκούπιζα τα μούτρα μου για να κερδίσω χρόνο, μην ξέροντας τι να κάνω, ΚΑΙ Η ΥΠΕΎΘΥΝΗ ΜΟΥ ΈΣΠΡΩΞΕ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΚΑΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΦΙΛΗΣΩ. Ήμουν το πιτσιρίκι και της είχα δώσει την άνεση, καταπώς φαίνεται. Ακόμα κουνάω με πίκρα το κεφάλι μου όποτε το θυμάμαι, αλλά είναι και γελοίο ταυτόχρονα. Μια μέρα θα μάθω να αρνούμαι.