Για την #2Ακριβώς το ίδιο ζούμε κι εμείς. Το ροχαλιτό δεν παλεύεται. Μετά τους 3 πρώτους μήνες που δεν έκλεινα μάτι, άρχισα να κοιμάμαι στον καναπέ. Περάσαμε τη φάση ότι αυτό που μας συμβαίνει είναι πρόβλημα και μας στερεί το φανταστικό χουχούλιασμα και τις αγκαλιές της νύχτας και του ξημερώματος. Κάποια στιγμή το αποδεχτήκαμε και τώρα έχει ο καθένας το δωμάτιό του. Είναι τόσο σημαντικά όοοολα τα υπόλοιπα της σχέσης μας, που τελικά το ότι κοιμόμαστε σε διαφορετικά κρεβάτια δεν είναι και κάτι τόσο φοβερό. Είναι τόσο πολλά τα κλισέ που είναι εμφυτευμένα στον εγκέφαλό μας για το τι είναι φυσιολογικό και τι δεν είναι που δυσκολευόμαστε πολύ τελικά να κάνουμε το αυτονόητο.Υπάρχουν κάποια πράγματα που μπορείς να αλλάξεις και άλλα όχι. Ούτε εσύ μπορείς ξαφνικά να γίνεις ο Βούδας του ύπνου, ούτε εκείνος να σταματήσει να ροχαλίζει.So what? Υπάρχουν χιλιάδες ακόμα τρόποι να νιώσεις κοντά στον άλλον πέραν του ύπνου.