Έχω δει πολλούς "μελαχροινούς αγγέλους" να γυρίζουν στους δρόμους με το χέρι απλωμένο. Για λεφτά όμως, όχι για λίγο φαγητό. Έχω δει πολλές "μανάδες" να κάθονται στην πλατεία μες το καταχείμωνο με ένα βρέφος αγκαλιά για να προκαλέσουν τον οίκτο μου. Μπορεί η ιστορία της Μαρίας να έβγαλε στο προσκήνιο την υπόθεση της απαγωγής και αγοροπωλησίας παιδιών αλλά υπάρχουν ένα σωρό άλλα παιδάκια που οι ίδιοι τους οι γονείς τα μαθαίνουν πως η επαιτεία είναι τρόπος ζωής, πως δεν χρειάζεται να μορφωθούν ή να ακολουθούν τους νόμους κ.ο.κ. Τους μαθαίνουν πως είναι "διαφορετικοί" από τη φύση τους, πως δεν θα αφομοιωθούν ποτέ στην κοινωνία (σε μια κοινωνία που τους αποκαλεί Ρομά στα δελτία και Γύφτους στις κατ'ιδίαν συζητήσεις...) Η "φύση" των ανθρώπων δεν είναι θέμα γονιδίων, είναι μια άποψη, είναι κάτι που διαμορφώνεται. Αλλά το νόμισμα έχει δυο όψεις και πολύ φοβάμαι πως είναι φαυλος κύκλος. Όταν ο δήμος εδώ έφτιαξε έναν καταυλισμό για τους τσιγγάνους της περιοχής όλοι χάρηκαν. Εγώ γιατί σκέφτηκα πως επιτέλους αυτά τα παιδάκια θα έχουν ένα σπίτι, με καθαρό νερό, προφυλαγμένα από το κρύο. Οι πολίτες γιατί επιτέλους θα αφήναν τα οικόπεδα που είχαν καταλάβει (υποβαθμίζοντας την περιοχή) και θα έμεναν έξω από την πόλη ώστε να μην τους βλέπουν καν. Και οι τσιγγάνοι γιατί όταν μέσα σε λίγους μήνες ξιλώσαν όλα τα λυώμενα σπίτια από σίδερο, χαλκό και οτιδήποτε άλλο μπορούσαν να πουλήσουν θα έβρισκαν λεφτά να αγοράσουν μια μερτσεντέ...