Εμένα οι φωτογραφίες μου βγάζουν ματαιότητα, ποζεριά (που υπάρχουν πολλοί αστείοι τρόποι για να κοροϊδέψεις), ναρκισσισμό, γκροτέσκο, αλλά πουτανιά γιατί; Γιατί είναι πουτάνες; Επειδή τα δείχνουν; Μάλλον ο τρόπος που τα δείχνουν (με τις γελοίες πλέον κλισέ αγαπηλινή πόζες) προκαλούν σε πολλούς της ηλικίας μου, όχι την ελιτιστική περιφρόνηση του "σοβαρού", όπως σε πολλούς ιντελεκτουέλ 30-40+, αλλά τη διάθεση να σατιρίσουμε τις πόζες (ενώ παράλληλα λέμε κοίτα βυζάρες). Δυστυχώς δε λοίπουν οι χαρακτηρισμοί "τσόλι" και "παλιοπουταναριό", που είναι ειρωνεία να λέγονται από εικοσάρηδες κάγκουρες που στα κλαμπ τους τρέχουν τα σάλια με τέτοιες γυναίκες. Υπάρχει μια αστεία εικόνα που κυκλοφορεί στο ίντερνετ, από τη μια μια παρόμοια κοπέλα με τα τσιτσία έξω να ποζάρει στον καθρέφτη με τατουάζ "μόνο ο θεός μπορεί να με κρίνει" (που είναι πολύ της μόδας στους/στις κάγκουρες/ρισσες), κι απ'την άλλη ο θεός να λέει "ΕΙΣΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΥΤΑΝΑ". Δε λέω, πετυχημένο, και πολύ αστείο. Αλλά πλέον αναρωτιέμαι γιατί να χαρακτηρίσω "τσόλι" ή "πουτάνα" μια τέτοια κοπέλα. Ναι, είναι ρηχές και συνήθως χαζοβιόλες αυτές οι γυναίκες που ποζάρουν έτσι και ντύνονται σαν την Πάρις Χίλτον, και γελοία η ποζεριά τους. Αλλά δεν ξέρω, δε νιώθω πλέον εντάξει με τον εαυτό μου τις αφορίζω ως πουτάνες, όπως έκανα παλαιότερα. Ήδη έχω κάνει μια μαραθώνια σχετικής φύσεως περίπου, συζήτηση, σε άλλο ποστ εδώ.
