Και που να χρειαστεί να πας σε εφημερεύον νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη, που πλέον έχουν μείνει 4 και για παθολογικά περιστατικά εφημερεύει ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ! ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Να περιμένεις με τον καρκινοπαθή γονιό σου 14 ΩΡΕΣ σε μια καρεκλίτσα και δίπλα σου να περνάνε τα ασθενοφόρα κουβαλώντας όλη νύχτα επείγοντα περιστατικά (τα περισσότερα ηλικιωμένους με alzheimer). Προσωπικά έχω να πω μόνο τα καλύτερα για τους νοσηλευτές και τις νοσηλεύτριες (σε όλα τα νοσοκομεία, τα έχουμε γυρίσει όλα), οι οποίοι εργάζονται με απίστευτη προσήλωση και υπομένουν τη γαϊδουρινή συμπεριφορά του κάθε συνοδού, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε αδικαιολόγητα. Φυσικά και οι γιατροί εργάζονται σε τραγικές συνθήκες, μερόνυχτα να δουλεύουν, για να ακούνε τον κ. Γεωργιάδη να λέει μπούρδες κάθε πρωί στον Παπαδάκη και το Λυριτζή και ΚΑΝΕΙΣ να μην τον ρωτάει για το παιδάκι που πέθανε πριν λίγες μέρες, επειδή δε λειτουργεί η καρδιοχειρουργική μονάδα σε νοσοκομείο των Αθηνών. Υ.Γ. "Την ίδια χρονική περίοδο, φίλη εργαζόμενη στην ΕΡΤ, έκανε διακοπές στην Χαλκιδική, επικαλούμενη επαπειλούμενη εγκυμοσύνη από τον πρώτο κιόλλας μήνα! 9 μήνες στην αρχή και ένας χρόνος μετά, ΟΛΑ πληρωμένα!!!" Αυτή η καραμέλα καλό θα είναι να πάψει κάποτε. Όλες οι εργαζόμενες μητέρες στον ιδιωτικό και στο δημόσιο τομέα δικαιούνται άδειας τοκετού και λοχείας και αλίμονο αν μητέρες ευαγγελίζονται να γεννάμε όλες στο γραφείο μας, επειδή έτσι κάνουν οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ο Δυτικός πολιτισμός του 2013 περιλαμβάνει μια σειρά από δικαιώματα για τους εργαζόμενους και τους εργαζόμενες, τα οποία με λύπη διαπιστώνω, κάποιοι θεωρούνε υπερβολικά. Ας μη γκρινιάζουμε, λοιπόν, για Κοντομηνάδες, Αγγελοπούλου και Πλούταρχους, όταν οι ίδιοι δεν αντιλαμβανόμαστε βασικά και θεμελιώδη, συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιώματα του ανθρώπου και του εργαζομένου. Και μην ακούσω σχόλια για αριστερές και δεξιές.
