#8 *Προσοχή Αρχή Λενφου*Είχαμε κι εμείς στην παρέα μια τέτοια στο δεύτερο έτος. Δεδομένου ότι η παρέα αποτελούταν από τέσσερα αγόρια και δύο κορίτσια (ένα εκ των οποίων εγώ), φαντάζεσαι την απελπισία μας...Κάθε φορά που έσκαγε η τύπισσα ήταν λες και εμείς οι δύο δεν υπήρχαμε, τα παλικάρια κρέμονταν από το ξεβαμμένο ροζ νυχάκι της, κι όταν άφηνε με θόρυβο τα βιβλία στο αναγνωστήριο όλοι έσπευδαν να κοιτάξουν με τρόπο αν φαίνεται το στρίνγκ μέσα από την φόρμα που φοράει. Και το χειρότερο; Γελούσαν πάντα με τα αστεία της, ενώ χαμογελούσαν με συγκατάβαση στα δικά μας. Είχε πάντα κάτι πνευματώδες να πει, από κουτσομπολιό μέχρι σχολιασμό ταινίας/βιβλίου/επικαιρότητας. Ήταν άκρως εκνευριστική. Όταν εκείνη έμπαινε στο χώρο, το διάβασμα έβγαινε. Και σαν να μην ήταν όλα αυτά αρκετά, πάντα περνούσε με κάποιο μυστηριώδη τρόπο με καλούς βαθμούς τα μαθήματα. Όπως κατάλαβες, συνδύαζε στο έπακρο όλα τα χαρακτηριστικά που προανάφερε η Α, μπα. Και έξυπνη, και γοητευτική, και μοιραία. Κάποια στιγμή συνέβη κάτι πολύ ενδιαφέρον μεταξύ μας. Άρχισα να την γνωρίζω και να επικοινωνούμε. Και, ενώ σε μερικά πράγματα ακόμα την βρίσκω κάπως υπερβολική, καταλήξαμε όχι μόνο να γίνουμε φίλες, αλλά να είναι τελικά και το μόνο άτομο με το οποίο μιλάω ακόμα από την συγκεκριμένη παρέα, τώρα, τέσσερα χρόνια μετά την σχολή. Τι θέλω να πω; Πολλές φορές κρίνουμε επιφανειακά τους ανθρώπους. Μπορείς να δοκιμάσεις να δεις τι τους βρίσκουνε τα αγόρια, αλλά ακόμα καλύτερα, τί άνθρωποι είναι οι συγκεκριμένες κοπέλες κάτω και πέρα από αυτό...Μπορεί και να εκπλαγείς.
