Η σιωπή των αμνών είναι σίγουρα μια εξαιρετική ταινία για την εποχή της και δημιούργησε και το αντίστοιχο φραντσάιζ ταινιών και σειρών. Είχε την αξία της πρωτοτυπίας - ευφυής ψυχοπαθής ψυχίατρος/γκουρμέ κανίβαλος. Δεν είναι ταινία όμως που διδάσκεται στις σχολές κινηματογράφου ως αριστούργημα. Είχε πρωτότυπο σενάριο, καλές ερμηνείες και εισπρακτική επιτυχία. Τα ίδια πιστευω για τον Δράκουλα του Στόκερ. Δεν διδάσκεται στις σχολές Λογοτεχνίας, αλλά είχε πρωτότυπη ιδέα, ενδιαφέρουσα - πλην υπερβολικά ρομαντικιή αλλά έτσι έγραφαν τότε - εκτέλεση και καλές πωλήσεις. Δημιούργησε ένα φραντσάιζ - πολύ μεγαλύτερο από την Σιωπή των αμνών, αλλά είχε και περισσότερα χρόνια προβάδισμα. Οπότε αν μη τι άλλο, μοιάζουν πολύ περισσότερο από ότι διαφέρουν στον αποτύπωμα τους.Όσο για τον Λουκιανό και τον Βέρν και το Armagedon τα ανέφερα για την σύγκριση του Δράκουλα με τον Dracula 2000 - και όχι για την σιωπή... Εκεί σίγουρα δεν είναι αποτυχημένο το παράδειγμα μου.