λοιπόν έχω ακριβώς το ίδιο θέμα με τον αδερφό μου (32 ετών) αλλά η διαφορά είναι πως όταν του βρήκα δουλειά από μια αγγελία που είδα πήγε αλλά δυστυχώς είναι ημιαπασχόληση κ για 2-3 φορές τη βδομάδα,χωρίς φυσικά να τον νοιάζει να ψάξει για κάτι καλύτερο.. όταν πήγα σε ψυχολόγο να συμβουλευτώ (σκεπτόμενη πως αν πεθάνουν οι γονείς τι θα γίνει εγώ θα τον προσέχω;) μου είπε πως είναι επιλογή του κ πως θα πρέπει ο ίδιος να σκεφτεί τα προβλήματα που θα έρθουν αργότερα κ πως εγώ δε μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω και να κοιτάξω τη ζωή μου κ τα δικά μου θέματα.
