Θα το ξαναδώ κάποια στιγμή, διότι η πρώτη φορά ήταν μισερή...Καλοκαίρι 1990. Εγώ 9 χρονών. Η μητέρα ενός φίλου μας πάει σε θερινό να δούμε το "Τσάι στην Σαχάρα" για να δούμε και λίγη ποιότητα, όχι μόνο περιπέτειες και παιδικά. Το μισό έργο το "είδα" με το χέρι της μαμάς του φίλου μου στα μάτια μου. Το άλλο της χέρι ήταν στα μάτια του φίλου μου. Κι όμως είναι μια παιδική μου ανάμνηση που αναπολώ με χαμόγελο... Να παλεύει να σώσει ό,τι σώζεται και να πρέπει να λύσει δεκάδες απορίες αθώων ανήλικων... Χεχε...Ακόμα το συζητάμε κάποιες φορές γελώντας (πλέον...)!