ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική·τό σπίτι φτωχικό στίς ἀμμουδιές τοῦ Ὁμήρου.Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου στίς ἀμμουδιές τοῦ Ὁμήρου.Ἐκεῖ σπάροι καί πέρκεςἀνεμόδαρτα ρήματαρεύματα πράσινα μές στά γαλάζιαὅσα εἶδα στά σπλάχνα μου ν’ ἀνάβουνεσφουγγάρια, μέδουσεςμέ τά πρῶτα λόγια τῶν Σειρήνωνὄστρακα ρόδινα μέ τά πρῶτα μαῦρα ρίγη.Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου μέ τά πρῶτα μαῦρα ρίγη.Ἐκεῖ ρόδια, κυδώνιαθεοί μελαχρινοί, θεῖοι κι ἐξάδελφοιτό λάδι ἀδειάζοντας μές στά πελώρια κιούπια·καί πνοές ἀπό τη ρεματιά εὐωδιάζονταςλυγαριά καί σχίνοσπάρτο και πιπερόριζαμέ τά πρῶτα πιπίσματα τῶν σπίνων,ψαλμωδίες γλυκές μέ τά πρῶτα-πρῶτα Δόξα Σοι.Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου, μέ τά πρῶτα-πρῶτα Δόξα Σοι!Ἐκεῖ δάφνες και βάγιαθυμιατό καί λιβάνισματίς πάλες εὐλογώντας καί τά καριοφίλια.Στό χῶμα τό στρωμένο μέ τ’ αμπελομάντιλακνίσες, τσουγκρίσματακαί Χριστός Ανέστημέ τά πρῶτα σμπάρα τῶν Ἑλλήνων.Ἀγάπες μυστικές μέ τά πρῶτα λόγια τοῦ Ὕμνου.Μονάχη ἔγνοια ἡ γλώσσα μου, μέ τά πρῶτα λόγια τοῦ Ὕμνου!