Πολύ ανώριμος ο συγγραφέας της ιστοριούλας του και μύξας, σαν να έχει κολλήσει στην παιδική ηλικία. Τα παιδιά θα συμπεριφέρονται σαν παιδιά ακόμη κι όταν υπάρχει στην γλώσσα τους το σοφό "η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει". Το βούτυρο δεν το βάζεις στην κατάψυξη για να μπαγιατέψει. Το λιώνεις στο τηγάνι σου με αυγά και κάνεις ομελέτα. Πάντα να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν και τα χειρότερα. Καλά έκανε η οικογένεια του και μετανάστευσε σε μια ξένη αλλά καλύτερη χώρα για τα παιδιά τους κρατώντας την ελπίδα. Στην δική του χώρα με τέτοια παθητικότητα χαρακτήρα το μέλλον του θα ήταν να διαβάζει μεγαλόφωνα τις περιπέτειες του στις αγελάδες των συγγενών του.Καλύτερα είναι από την μίξη των πολιτισμών στο Αμέρικα η μύξη στο παραδεισένιο Ελλαδιστάν;