Πολλές φορές κάτι άλλο συμβαίνει. Όταν κάποιος δεν μπορεί να ανεχθεί τους άλλους είναι γιατί δεν μπορεί να ανεχθεί τον εαυτό του. Έχει βάλει τον πήχη της ζωής τόσο ψηλά για τον εαυτό του και απαιτεί το ίδιο από όλους τους άλλους. Επαγγελματικά μπορεί αυτή η τελειομανία να τον βοηθεί αλλά κοινωνικά και ανθρώπινα τον καταστρέφει. Συνήθως αυτοί ή αυτές τελειώνουν την ζωή μόνοι. Αν κάποιοι ακόμα παραμένουν μαζί τους και δεν είναι μαζοχιστές το κάνουν μόνο από προσωπικό συμφέρον, υπερβολική αγάπη ή είναι άγιοι. Απωθημένα της παιδικής και εφηβικής ηλικίας μας κάνουν να νομίζουμε ότι η ευτυχία μας εξαρτάται από το πόσο ηλίθιοι είναι οι άλλοι. Το αντίθετο βέβαια. Η εξυπνάδα και η σοφία δεν ταυτίζονται πάντα. Γενικά η πρώτη έχει σκοπό να εξυπηρετήσει το εγώ και είναι προσωρινή ενώ η σοφία επεκτείνεται στον συνάνθρωπο και είναι αιώνια.