Είναι πολλά τα στοιχεία εκείνα που προκαλούν κομφούζιο. Πρέπει να λάβουμε υπόψη και τη μετακύληση της συνταγογράφισης καθώς η βιομηχανία δεν έχει καταφέρει να αναπτύξει τη τελευταία δεκατία πραγματικά καινοτόμα φάρμακα, με αποτέλεσμα να τροποποιεί ήδη υπάρχοντα μόρια, να τα εξελίσσει στο ελάχιστο, αλλά παρόλο αυτά να τα πατεντάρει.Για παράδειγμα, η Atorvastatin έχει χάσει τη πατέντα της και ήδη στην αγορά υπάρχουν πάνω από 20 γεννόσημα, εκ των οποίων τα 15 παρασκευάζονται σε ελληνικά εργοστάσια (περίπου 11,000 άνθρωποι απασχολούνται στην ελληνική φαρμακοβιομηχανία). Οταν η επόμενη γεννιά, όπως πχ η Rosuvastatin είναι σε καθεστώς πατέντας, ο γιατρός ενδέχεται να μετακυλήσει τη συνταγογράφιση του στο τελευταίο, το οποίο διατηρεί στο ακέραιο την ακριβή του τιμή (και αυξημένη σε κάποιες περιπτώσεις), καθώς εκτός των άλλων τα προϊόντα αυτά που έχουν πατέντα, ο Υπουργός δεν τα ακουμπάει καθόλου με την τροπολογία. Σημείωση, ότι και τα δύο φάρμακα έχουν σχεδόν τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες...Να πάρουμε ένα κακό σενάριο; Η τιμή του on-patent προϊόντος παραμένει υψηλή, άρα είναι στο συμφέρον της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας, της φαρμακαποηθήκης, του φαρμακοποιού να προωθηθεί το συγκεκριμένο φάρμακο, καθώς αφήνει πολύ καλά περιθώρια κέρδους. Ο γιατρός ο οποίος είναι μέρος της αλυσίδας αυτής, εφόσον στραφεί στο on-patent, (συνταγογραφικά δεν έχει κανέναν περιορισμό, καθώς είναι το μοναδικό φάρμακο στην αγορά), αυτομάτως θα χρεώσει τον ΕΟΠΠΥ με φάρμακο διπλάσιας τιμής.Οταν με την τροπολογία, η τιμή των generics θα έχει καρατομηθεί, τα περιθώρια κέρδους για τις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες στη γεννόσημη Atorvastatin θα είναι μηδαμινά, με αποτέλεσμα να σταματήσουν την παραγωγή του, με αποτέλεσμα κόσμος από την παραγωγή αλλά και από την προώθηση (ιατρικοί επισκέπτες) να χάσουν τη δουλειά τους.Εκεί λοιπόν έρχονται οι πολυεθνικές εταιρίες γεννοσήμων, οι οποίες χωρίς παραγωγή στην Ελλάδα, αλλά και χωρίς ιατρικούς επισκέπτες, με μόνη παρουσία ένα γραφείο και δέκα νοματαίους που χειρίζονται τα logistics, προσφέρουν το χαμηλού κόστους προϊόν που παρασκευάζεται στο Πουέρτο Ρίκο, στο Ισραήλ ή σε χώρες με πάμφθηνα εργατικά χέρια, σε τιμή τέτοια που κανείς δεν μπορεί να ανταγωνιστεί. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;Ενα τελευταίο παράδειγμα, της Τουρκίας, η οποία βέβαια δεν είναι στην ΕΕ, οπότε ακολουθεί διαφορετικούς κανόνες: Καμία πολυεθνική φαρμακοβιομηχανία δεν μπορεί να εισάγει φάρμακο στη χώρα, εάν δεν γίνονται τουλάχιστον δύο στάδια της παραγωγής στην Τουρκία.Υποτίθεται ότι το success story περιλαμβάνει επενδύσεις και θέσεις εργασίας...