Ο Στίβεν Ράνσιμαν έγραφε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία εκλάμβανε τον εαυτό της ως θεματοφύλακα της ηθικής συνείδησης της αυτοκρατορίας. Το ανάλογο ίσχυε και ισχύει στη Δύση. Από τη στιγμή που πάρα πολλοί άνθρωποι λαμβάνουν το ηθικό τους κριτήριο από τις διδαχές της Εκκλησίας και όχι από τους Γάλλους υπαρξιστές ή τον Αλέξη Τσίπρα -αν κάνουν καλά ή όχι είναι άλλο θέμα- ο λόγος του Πάπα θα ακούγεται. Δεδομένου μάλιστα ότι το πιο πιστό κοινό του βρίσκεται στις φτωχές Λατινική Αμερική και Αφρική ενώ οι πλούσιοι του πρώτου κόσμου τον έχουν γράψει και τρελαθεί στη μάσα είναι προφανές ότι κάνει και στρατηγικά ορθή επικοινωνιακή κίνηση. Αν εννοεί αυτά που λέει είναι άλλο θέμα. Η Καθολική Εκκλησία ανήκει στους ισχυρούς του κόσμου και αυτό της επιβάλλει έναν μακιαβελλικό τρόπο του πολιτεύεσθαι, ´οπως πράττουν πάντα οι ισχυροί. Από την άλλη πάντα υπήρχαν και υπάρχουν στους κόλπους της άνθρωποι που λαμβάνουν στα σοβαρά τις ιδέες του ιδρυτή της. Όπως σε κάθε μεγάλο οργανισμό υπάρχουν οι εξουσιομανείς που χρησιμοποιούν την ιδεολογία ως κάλυμμα για την αναρίχηση τους, οι ιδεαλιστές που πιστεύουν ότι υπηρετούν μια αποστολή και οι αδιάφοροι διεκπεραιωτές-υπάλληλοι. Αλλά ειδικά για τον τζογαδόρικο χαρακτήρα της παγκόσμιας οικονομίας-το είχε πει και ο άθεος Καστοριάδης, το είπε και ο ορθόδοξος Γιανναράς σήμερα στην τηλεόραση στην εκπομπή της Λιναρδάτου, δεν είναι κάτι πρωτότυπο-δεν χρειάζεται να είσαι ο Πάπας για να καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά σε μια κοινωνία στην οποία ο πολύς πλούτος συγκεντρώνεται στα χέρια ελάχιστων και όλοι οι άλλοι είμαστε αναλώσιμοι. Αυτή την απλή και πικρή αλήθεια την καταλαβαίνεις χωρίς να πρέπει να είσαι χριστιανός η κομμουνιστής.....
