Ενδιαφέρον point. Δυστυχώς πολλές φορές η ίδια η προσπάθεια αποδόμησης της συμπεριφοράς κάποιων ατόμων που επιλέγουν να προτάξουν την «αντρική» τους ταυτότητα έναντι γυναικών, gay και trans βασίζεται στο (τραγικό) δίπολο μεταξύ της 1. φερόμενης ως ιδεατής «ανδρικής» συμπεριφοράς (βλ. ορθός, ανδρείος, αντρίκειος, ντόμπρος, παλικαρίσιος, ο φέρων τα αρχίδια) και της 2. φερόμενης ως καθόλου ιδεατής «γυναικείας» συμπεριφοράς (κατίνα, μικροπρεπής, αυτή που ασχολείται με τα ασήμαντα ή με τις δουλειές άλλων), που ουσιαστικά αποτελεί δίπολο μεταξύ της «αντρικής» και της «γυναικείας» συμπεριφοράς, όπως γίνεται αντιληπτό στο το μυαλό αρκετών ανθρώπων. Οπότε η ερώτηση είναι: μπορεί να αποδομηθεί ορθότερα η ταυτότητα που κρύβεται πίσω από τη λέξη «αντρικός», αλλά και η ίδια η λέξη (και να ξεφύγει από το προαναφερθέν δίπολο), όταν έχουμε μπροστά μας έναν τύπο που μάς λέει: «Εγώ είμαι άντρας, ρε! Αρσενικός! Συ τι είσαι του λόγου σου; Γυναικούλα, πούστρα, τραβέλι; κ.λπ.. …Δεν ξέρω τι αποκρινόμαστε;: «Αγαπητέ μου κύριε/(str8) άντρα, πρέπει να γνωρίζετε ότι άνδρες str8, gay etc, γυναίκες str8, gay etc, trans* etc (ή τελοσπάντων όοολοι οι άνθρωποι) μοιράζονται εξίσου ποιότητες χαρακτήρα και σταματήστε, αν έχετε την ευγενή καλοσύνη, να αποδίδετε ουσιοκρατικά χαρακτηριστικά στα φύλα (ή στους σεξουαλικούς προσανατολισμούς) και σαφείς ρόλους, διότι σφάλετε οικτρά;»
