Μερικές σκέψεις πάνω σε αυτά που διάβασα.Η κόρη του Ρασούλη μπορεί ορθώς να οργίστηκε γιατί έκλεψαν την πνευματική ιδέα του πατέρα της, αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδρασή της αν η Ελλάδα είχε γίνει όντως η Ελβετία του πολιτισμού και ο Θεοδωράκης ισχυριζόταν ότι χάρη σε αυτόν έγινε κι όχι στο Ρασούλη. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι μια ιδέα δε σημαίνει τίποτα, μπορεί να την έχουν πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα, αυτό που μετρά είναι η υλοποίησή της, ή έστω η προσπάθεια που κάνεις γι αυτήν.Και κάτι άλλο. Η Ελβετία δεν έγινε ουδέτερη επειδή κάποιος το πρότεινε κάποτε στον ΟΗΕ. Έγινε ουδέτερη επειδή στους δύο σημαντικότερους πολέμους στην Ευρώπη κανείς δεν της επιτέθηκε, βέβαια όχι τυχαία, αλλά επειδή ήταν το ασφαλέστερο οικονομικό καταφύγιο και για τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Ως πότε εμείς οι Έλληνες θα αναζητάμε ουτοπίες; Λες και αρκεί μια πρόταση κι ένα ψήφισμα του ΟΗΕ για να γίνεις ουδέτερος, είδαμε άλλωστε πως σεβάστηκε τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για τη Κύπρο η Τουρκία.Απλά αν ψηφιζόταν μια τέτοια πρόταση ποτέ θα ήταν άλλη μια ευκαιρία για γιορτές και παράτες, απ' τα λίγα πράγματα άλλωστε που κάνουμε καλά σ' αυτή τη χώρα...