Έχοντας δει (το μισό γιατί τόσο άντεξα) στο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που είχε κατέβει στην Αίγινα το καλοκαίρι που μας πέρασε, μπορώ να πω ότι με έκανε να συνειδητοποιήσω κάτι: ντρέπομαι για τα μυαλά που κουβαλάνε κυρίως οι νεοέλληνες γονείς, και εν συνεχεία (και σε λιγότερο βαθμό) τα βλαστάρια τους.Στο φιλμ βλέπουμε (αν θυμάμαι καλά) 4 μανάδες που μαγειρεύουν αντιστοίχως για τα παιδιά τους. Καλά ως εδώ. Λογικό κι ανθρώπινο το ενδιαφέρον γονιού προς παιδί.Η ραχοκοκκαλιά μου άρχισε να ανατριχιάζει με τις μικρότητες και τα κόμπλεξ που νόμιζα ότι υπήρχαν πλέον μόνο σε παρωδίες.Η μία να λέει όλο χαρά και καμάρι πως όταν έφυγε ο κανακάρης της για τα εξωτερικά, παράταγε τον άντρα της στο κρεβάτι και πήγαινε όλο κλάμα και κοιμόταν στο κρεβάτι του παιδιού της ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΜΥΡΙΖΕΙ!! (Παρεμπιπτόντως όταν γύρισε το παιδί σε κάποια φάση αυτή έκλαιγε λες κι ήρθε από το μέτωπο στην Κορέα κι εκείνος της έδωσε λιγότερη σημασία κι από μια ενοχλητική μύγα).Η άλλη να λέει πως τα έδωσε όλα για να μεγαλώσει τον γιό της (θεμιτό και υγιές) αλλά όταν εκείνος της ζήτησε (νομίζω) ιατρική στο εξωτερικό εκείνη τον έβαλε σε φαρμακευτική κάπου στα Βαλκάνια (νομίζω Βουλγαρία;) γιατί δεν είχε λεφτά για ιατρική (κάτι που τσάντισε το παιδί, καθώς άλλες σπουδές παρήγγειλε) και γιατί σκοπός της ζωής του πρέπει να είναι η ανάληψη του οικογενειακού φαρμακείου ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΤΟΥ (λόγια της μάνας-στο περίπου). Η χειρότερη ήταν μια που μεγάλωνε μόνη της γιό και κόρη (αγωνίστρια και μπράβο της) αλλά μαγείρευε τα ΑΠΑΝΤΑ ΤΗΣ ΒΕΦΑΣ για να στείλει στην κόρη και ο γιός την έβγαζε με τα κακοφορμισμένα ή καμμένα που δεν θα έστελνε στην κόρη, άντε και καμιά φακή.Το χειρότερο; Αυτό φάνηκε να το κάνει συνειδητά καθώς όταν την ρώτησε "ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΜΑ ΠΕΡΑΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΚΑΠΟΥ ΜΑΚΡΙΑ?". "ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΣ!! ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ!!" Και μετά σαν οικογενειακές ιστορίες να λέει φάτσα φόρα στην κάμερα: "ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ!! ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΤΙΣ ΣΕΒΕΤΑΙ!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ, Ο,ΤΙ ΤΡΑΒΗΞΑ ΕΓΩ!!!!" Κοινώς έβγαζε τα κόμπλεξ από το διαζύγιο με τον σύζυγο της, στο γιό της. Κρίμα το παιδί...Για αυτά και άλλα πολλά έφυγα στην μέση για να μην βρίσω την δημιουργό (που ήταν μέσα στον κινηματογράφο). Μετά βέβαια σκέφτηκα ποιος ήταν ο σκοπός της; Γιατί πέρα από το θέμα που ήθελε να αναδείξει, ξεμπρόστιασε (άθελα; ηθελημένα;) και μια κοινωνία επικινδύνως κομπλεξική.Η μόνη μου ελπίδα είναι πως αυτό το έργο γυρίστηκε πριν την οικονομική κρίση. Κι ελπίζω κάποια μυαλά και συμπεριφορές να έχουν έρθει στα σύγκαλα τους.