#4. Ως άνθρωπος μιλάω δυνατά, και μάλιστα σε προηγούμενη δουλειά ο εργοδότης μου με είχε επιπλήξει αρκετές φορές (αυτός βέβαια μιλούσε τόσο σιγά που σχεδόν δεν ακουγόταν). Νομίζω ότι το βασικότερο έχει να κάνει με τον τρόπο που μεγαλώνει κανείς. Εγώ που μεγάλωσα σε ένα μεγάλο σόι με γιαγιάδες, θείους και ξαδέρφια πολλά, έπρεπε να μιλάω δυνατά για να ακουστώ - όπως και οι υπόλοιποι. Επίσης, σαν παιδί ήμουν συνέχεια έξω. Όταν τα παιχνίδια σου είναι στο δρόμο και μάλιστα με πολλά παιδιά, πάλι μαθαίνεις να μιλάς δυνατά.Κάτι ανάλογο νομίζω ισχύει και για τους λαούς -αν θέλουμε να το γενικεύσουμε. Συνήθως οι Έλληνες μαζευόμαστε σε μεγάλες παρέες και λόγω καιρού είμαστε πολύ συχνά έξω - η φασαρία του δρόμου δεν σε κάνει να μιλάς πιο δυνατά; Και αυτό με το άπλωμα που λέει η Α μπα;, σωστό μου φαίνεται. Και στα χωριά απλωμένος είναι ο κόσμος (για να απαντήσω σε προηγούμενο σχόλιο). Τα σπίτια έχουν αυλές, δεν είναι το ένα πάνω στο άλλο. Και μπορείς να ανοίξεις το παράθυρο και να φωνάξεις τον γείτονα να τον κεράσεις από την πίτα που μόλις ξεφούρνισες. Δεν χρειάζεται να πας να του χτυπήσεις το κουδούνι.
