Το λοιπόν, εμείς οι gay αναζητούμε εναγώνια να θεμειώσουμε το δικαίωμά μας να υπάρχουμε και όχι μόνο να ζούμε κάπου στο περιθώριο, αλλά να έχουμε πρόσβαση σε όλα τα αγαθά, εργασία, στέγη κλπ και να μας αναγνωρίζεται τουλάχιστον η αμοιβαία εκχώρηση δικαιωμάτων εγγύς συγγενούς προς το σύντροφό μας. Θα ακούσεις ακόμα και ακροδεξιούς να λένε, "δε λέω, ας έχουν κάποια δικαιώματα, ΑΛΛΑΑΑΑΑ "και με το "Αλλά" έρχεται όλο ανάποδα. Δε μιλάμε για κάποια δικαιώματα, αλλά απλά γι' αυτά που προανέφερα. Ακόμα και εκείνοι που δε συμφωνούν, δε συντάσσονται, εν τούτοις κατανοούν πολύ καλά την ορθότητα αυτών των αιτημάτων και δε φαντάζομαι να διαφωνούν ότι όπου έχουν κατακτηθεί αυτά, τότε έχει καλώς όλο το κράτος δικαίου. Ένα παράδειγνα χώρας που να έχει υψηλό επίπεδο gay δικαιωμάτων και να μην έχει καλό κράτος δικαιόυ, δεν μπορώ να βρώ. Φυσικά, σε επίπεδο οντολογικό, ο άνθρωπος δεν έχει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΜΙΑ υποχρέωση να εκπληρώνει με τη σεξουαλική του λειτουργία αιτήματα της κοινωνίας ή θεωρούμενα ως απαιτήσεις της φύσης ή του Θεού. Υπόλογος είναι μόνο στον εαυτό τους και περιορίζεται από την αντίστοιχη ελευθερία του άλλου.
