Για μερικούς ανθρώπους τα ψώνια ειναι η ψυχανάλυση τους. Και εγω είχα ξεφύγει μια περίοδο, ξεκινούσα απο τις 9 που άνοιγανε τα μαγαζιά και τελείωνα στις 9 το βράδυ που έκλειναν. Πολλές φορές δε ψώνιζα τίποτα, απλά μου άρεσε η βόλτα στα μαγαζιά! Πάντα πήγαινα μόνη μου, δεν ήθελα κανέναν γιατί όπως είναι λογικό κουραζότανε και με αποσπουσπουσε. Πλέον ακόμα με πιάνει μια τρέλα που και που, θα βγω 3 ώρες και θα πάρω κάτι έτσι χωρίς λόγο, έστω και ενα βερνίκι νυχιών. Το δούλεψα πολύ μόνη μου. Νομίζω οτι είμαι σε καλά επίπεδα πλέον. Πάντως ποτέ δεν είχα ξεμείνει απο φίλους ή σχέσεις,