πολύ εύστοχες παρατηρήσεις, μόνο που ο πρώτος απλά κάπως ραπάρει, ενώ ο δεύτερος ραπαροτραγουδάει πάνω σε κομμάτια που ηχογραφούνται από όργανα κιαι απλώς και σπουδαία δίνουν βάρος στην φόρμα του σπαστού-σαν λουπαριστού- ρυθμού. Ας πούμε λοιπόν ότι είναι κάποια διορατικά ψύγματα του groove του χιπ χοπ. Χιπ χοπ είναι που ο οποισδήποτε Herc θα τα παιρνε αυτά τα δύο κομμάτια και θα τα λούπαρε επαναλαμβανόμενα αυτοσχδιάζοντας έξυπνα μη τραγουδώντας με ρίμες από πάνω εμψυχώνοντας το κοινό και κουφώνοντας το νέο πλέον κομμάτι. Η τεχνολογία των μίξεων μέσω turntables προκειμένου να γίνει αυτό και η εξέλιξη που πήρε με τα χρόνια ήταν το στοιχείο θεμέλιο του xiπ xoπ (όπως αντίστοιχα και το soundsystem για την dub ως λαική πάρτυ εξέλιξη τις ρέγκε στις γειτονιές του Kingstone). Αυτή η εξέλιξη του disc jockey σε αναμορφωτή/μίκτη των υπαρχόντων tracks, είναι συνάμα και ένα τεράστιο βήμα στην ιστορία του djing, της εν γένει χορευτικής μουσικής, της ηλεκτρονικής μουσικής, της κουλτούρας στην αστική διασκέδαση παγκοσμίως, και φυσικά η πιο ουσιαστική πράξη μεταμοντέρνας αντίληψης στην τέχνη έξω από τα εικαστικά. To χιπ χοπ βρίσκεται στο σημείο που αναφέρεις ως αφετηρία, μόνο 30 χρόνια μετά με καλλιτέχνες από Atlanta, Philadelphia και Chicago, όπως οι Outcast, οι Roots, και οι Neptunes.