Κοίτα τώρα τί μου θύμισες, Domenica! Τον περασμένο Αύγουστο βρεθήκαμε στο Πήλιο για διακοπές. Ένα βράδυ πήγαμε για φαγητό στο εστιατόριο του "Ξενία" στην Πορταριά Πηλίου που έχει προνομιακή θέα σε όλον τον Παγασητικό κόλπο. Πράγματι τότε έκανα τη σκέψη που αναφέρεται ως γεγονός στο άρθρο, ότι δηλαδή το ξενοδοχείο δεν θα μπορούσε να είχε κτιστεί σε καλύτερη θέση! Καθόμασταν έξω, κάτω από τα πλατάνια και τρώγαμε και είχα την αίσθηση ότι είχα μεταφερθεί σε μια άλλη εποχή, στη δεκαετία του '60. Δίπλα μας διασκέδαζε ένα πολυμελές και θορυβώδες γκρουπ τουριστών από την Τουρκία σε μια ζωντανή μουσική βραδιά. Η μουσική και τα τραγούδια της Μικράς Ασίας (πολλά από αυτά σε ελληνική και μετά τουρκική βερζιόν-ένας Τούρκος μερακλής του γκρουπ είχε πιάσει το μικρόφωνο της τραγουδίστριας και δεν το άφηνε με τίποτα!) σε συνδυασμό με το λιτό ξενοδοχείο, τη γλυκιά νύχτα και τα φώτα της πόλης του Βόλου που λαμπύριζαν κάτω σαν αστέρια χυμένα σε έναν μαύρο "καμβά", μου έφεραν δάκρυα στα μάτια από συγκίνηση.Σου εύχομαι πάντα ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές αναρτήσεις!:) :)