Eγώ το έχω πει: μόνο με γάμους ομοφυλοφίλων σώζεται αυτός ο τόπος. Να το απαιτήσουν και εκείνοι, που δεν τους αφορά, για να σωθούν.Είναι εθνική ανάγκη. Χωρίς ανακαίνηση της οικογένειας, δε γίνεται ανακαίνηση της κοινωνίας.Επί του προκειμένου. Πάσχουμε από υπερ-εκπροσώπηση ανθρώπων που επεκτείνουν τη δικαιοδοσία τους εκεί που δεν έχουν. Στη ζωή μου, αλλά και στο κεφάλι ενός νέου, που έγραψε δυο αράδες, που δεν τους άρεσαν. Δεν υπάρχει μόνο αυτό που έχεις στο κεφάλι σου, αγαπητέ δήμαρχε. Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό που θέλουν να ορίζουν κάποιοι, χωρίς να έχουν τέτοια δικαιοδοσία. Ελλάδα είμαστε όλοι. Δε μας φταίει "η Ελλάδα", "η Νάουσα", αλλά έχουμε κάθε λόγο να μην μπορούμε να συνεκπροσωπούμεθα με εκείνους που θεωρούν ότι τους εκπροσωπεί αυτός ο δήμαρχος. Ενώ όμως εμείς δεν έχουμε καμία πρόθεση να αφανίσουμε από το δημόσιο χώρο όσους δε συμφωνούν μαζί μας, είμαστε ενάντιοι στην αντίληψη του δημάρχου ότι πρέπει να "βοτανίζει τον κήπο" από αυτά που θεωρεί "ζιζάνια". Δεν έχει τέτοιες δικαιοδοσίες.Πόσα δράματα εξαναγκαστικής πορνείας δεν εκτυλίχθηκαν και δε χρηματοδοτήθηκαν από κοινοτικές επιδοτήσεις; Αν έχουμε Αξίες, ας ανάψουμε ένα κερί γι' αυτούς που κανιβάλισε αυτή η κοινωνία, που κόμπαζε για τις δήθεν αξίες της, αντί να φιμώνουμε έναν νέο τιμωρόντας τον πατέρα.Ένα μεγάλο κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας μισεί τη νιότη. Τη θέλει γερασμένη. Θέλει να σιγουρευτεί ότι και η νιότη θα είναι γερασμένη. Όλο το χρεοκοπημένο σύστημα επιμένει να κρατά ομήρους τους νέους, κάποτε με διορισμούς και παχυλούς μισθούς, αλλά τώρα -αλίμονο- με 6μηνες συμβάσεις και αύριο για ένα πιάτο φαγητό να φιλάς το χέρι του θύτη αυτού του τόπου.Πολιτευτές-φύλαρχοι, που τους ψήφιζαν ολόκληρα σόγια, ήταν η ψυχή του πελατειακού κράτους. Εκεί, το άτομο, μόνο αφανισμένο μέσα στην οικογένεια-παρακράτος και τη φυλή-καμόρα μπορούσε να έχει τα "οφελήματα" του πελατειακού κράτους, τα οποία όμως τώρα έχουν ευτελισθεί, με τη χρεοκοπία. Χρειαζόμαστε περισσότερη ατομική πρωτοβουλία και λιγότερους δημάρχους που αψηλώνει ο νους τους και καρατομούν κάποιους για τη γνώμη τους και ακόμη χειρότερα τη γνώμη των παιδιών τους.
