Μια επιλέον αρετή του κειμένου, πέρα από το προφανές, ότι δλδ κατηγορεί τους πολιτικούς ταγούς, τη στιγμή που σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται ο πατέρας του, είναι και το ότι δεν κατηγορεί ΜΟΝΟ αυτούς. Εϊναι πολύ εύκολο και λαϊκιστικό κάτι τέτοιο, ενώ αντιθέτως ο μικρός αποδίδει εξίσου τις ευθύνες στην ατολμία, τον συμβιβασμό, το κλειστό μυαλό και των απλών πολιτών. Άλλωστε (κι αν δε μιλάμε για κάποια δικτατορία, πχ.) η ασφυκτικές πιέσεις που δέχονται πολλά ελεύθερα πνεύματα σε μικρές, κλειστές κοινωνίες οφείλονται συχνότερα στους απλούς συνανθρώπους με τους οποίους αλληλεπιδρά κανείς καθημερινά, παρά στις αρχές.