Ας αναρτήσω κι εγώ μια δική μου απάντηση, αν και είναι από ώρες ανενεργή η συζήτηση αυτή. Δεν αναγνωρίζω σε κάποιους τη δικαιοδοσία ή την αυθεντία, να ορίσουν τί είναι ο Έλληνας, τί είναι Ελληνικότητα. Είμαι ένας 42χρονος γιατρός. Γεννήθηκα και σπούδασα εδώ και καλώς ή κακώς δεν έχω βγεί στο εξωτερικό, παρά μόνο για ολιγοήμερα συνέδρια, που δε σε αφήνουν να δεις ούτε αυτά που βλέπει ο τουρίστας. Όμως αισθάνομαι οικείες τις αξίες της ελευθερίας, με ισότητα και αλληλεγγύη. Νιώθω ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας με αποστρέφεται, γιατί είμαι ομοφυλόφιλος. Οι περισσότεροι δηλαδή που με εκτιμούν, αν το γνώριζαν, θα είχαν άλλη γνώμη. Ή τουλάχιστον πολλοί. Δε θέλω να μοιραστώ τι κάνω στο κρεβάτι μου, αλλά θέλω να μην είμαι αναγκασμένος να πηγαίνω κάπου μόνος. Εννοώ σε διάφορες εκδηλώσεις. Πηγαίνω πια με το φίλο μου, ή δε θα πάω καθόλου, αν γίνεται. Βλέπω σε αυτό μια υπόγεια φθορά της σχέσης μου. Συνέχεια να μας ξεμονεύουν, γιατί κοινωνικά και νομικά η σχέση δεν υπάρχει. Ποιός μπορεί να πει ότι δεν είμαι Έλληνας; Θα ήταν ανόητη οίηση ακόμα και για τους πιο φαντασμένους Ελληνομέτρες. Αλλά Ελλάδα δεν είναι μόνο αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Και ξέρω καλά ότι οι προσβολές προς το πρόσωπό μου θα ήταν θαυμάσια ανεκτές. Επίσης δεν μπορώ να διανοηθώ την Ελλάδα έξω από το δρόμο του Ευρωπαϊκού κράτους δικαίου και δικαιούμαι αυτό να το διεκδικώ, με νόμιμα μέσα. Κάποτε, πριν χρόνια δε δέχονταν προσφυγές το ΕΔΑΔ αν κάποιος συνέχιζε να μένει σε μια χώρα, διότι θεωρούσε τεκμήριο το ότι μένει, για το ότι δε θεωρεί σημαντική την παραβίαση που γίνεται στα δικαιώματά του, για την εν γένει ποιότητα ζωής του. Αυτό είναι κυνισμός. Δεν μπορούμε να φύγουμε όλοι, ούτε έχουν κάποιοι τη δικαιοδοσία να λένε ώρα σας καλή. Εδώ θα μείνουμε και θα παλέψουμε η Ελλάδα να αλλάξει. Μακάρι στο μέλλον, όλοι (εννοούμε όλοι) να ζούμε σε μια χώρα που αισθανόμαστε ότι προστατεύει την αξιοπρέπειά μας. Αλλά τώρα αυτό είναι ακόμα όνειρο και μακρινός στόχος.
