#7Δεν ξέρω κατά πόσο εμπίπτω στο ατόπημα της καταπάτησης της αρχής Λενφου αλλά μπορώ να πω πως ξέρω κοπέλες που τα φυσικά τους προσόντα τους έχουν σταθεί μεγάλο εμπόδιο στην επαγγελματική τους καταξίωση και άλλες που τα έχουν εκμεταλλευτεί στο έπακρο, και φυσικά έχω γνωρίσει κοπέλες σε όλα τα ενδιάμεσα στάδια. Εννοείται ότι όλο αυτό είναι προϊόν πατριαρχίας. Σπάνια θα προσλάβουν έναν άντρα με γνώμονα την εξωτερική του εμφάνιση (εκτός αν μιλάμε για καφέ-μπαρ αμφιβόλου αισθητικής και επαγγελματισμού που ψάχνουν ωραία νεαρά αγοράκια και κοριτσάκια για προσελκύουν κοινό). Αντίθετα με της γυναίκες συμβαίνει το αντίθετο αλλά σε βαθμό σχιζοφρένιας.Μου ‘χει τύχει να με προσλάβουν με απώτερο σκοπό να «με πιάσουν γκόμενα» (όπως έμαθα αργότερα από κοινό γνωστό). Πίστεψε με, ήταν άσχημη εμπειρία για μένα κι ως επαγγελματία και ως άτομο.Από την άλλη έχει τύχει εργοδότρια να με έχει στην μπούκα γιατί με έβλεπε ανταγωνιστικά, χωρίς πότε εγώ να ‘χω μπει σε αυτή τη διαδικασίαΞέρω κοπέλες που παλεύουν με νύχια και με δόντια να αναδείξουν όποιο δυνατά σημεία της εμφάνισής τους για ανέλθουν επαγγελματικά. Άλλες τα καταφέρνουν, άλλες όχι.Και να μην ξεχνάμε τις κοπέλες που έχουν χάσει επαγγελματικές ευκαιρίες επειδή δε συμμορφώνονται στα δυτικά πρότυπα ομορφιάς.Από κάποια στιγμή και μετά παύει να είναι θέμα εξωτερικής εμφάνισης. Όλη αυτή η ριζωμένη πατριαρχική και μισογυνιστική θεώρηση (γιατί περί αυτού πρόκειται) τόσο από άντρες όσο και από γυναίκες έχει μεγαλύτερες προεκτάσεις. Μας κάνει να βλέπουμε τον εαυτό μας από άλλη (διαστρεβλωμένη) σκοπιά. Ανάλογα λοιπόν με την αυτοεικόνα που χτίζουμε άλλες αντιμετωπίζουμε την εμφάνισή μας σαν εμπόδιο και άλλες σαν εισιτήριο για την επιτυχία. Οπότε ακόμη κι όταν βρίσκεται ο σωστός εργοδότης ή ο σεβαστικός σύντροφος, η αυτοεικόνα που έχουμε επηρεάζει την αυτοπεποίθησή μας αποτρέποντας μας ή παρακινώντας μας να διεκδικήσουμε περισσότερα.
