#2 ποτέ δεν κατάλαβα γιατί υπαρχει τετοια αντιμετωπιση στην ιδεα της ψυχανάλυσης, στην αρχη απο μεγαλυτερης ηλικιας ανθρωπους, και τωρα απο 20χρονους.. Δηλαδη πού μπορει να ειναι το κακο ή το κατακριτεο, στο γεγονος οτι ολοι οι ανθρωποι μπορει καποια στιγμη στη ζωη μας να αντιμετωπιζουμε καταστασεις, τις οποιες, οπως φαινεται και στην περιπτωση της κοπελας, χρειαζεται μια επιπλεον γνωμη;; Κοπελα μου, το γεγονος οτι "ξεσπας" με αυτον τον τροπο στην καθημερινοτητα σου ισως δειχνει ενα κρυμμενο αγχος, το οποιο βγαινει στην επιφανεια με αυτον τον τροπο. Απο τη στιγμη που δεν μπορεις να το διαχειριστεις μονη σου (και ειναι απολυτος λογικο, 20 χρονων εισαι, ποιος γνωριζει τον εαυτο του στα 20;!) φυσικα και πρεπει να απευθυνθεις καπου αλλου. Απο το να επιρεαστεις απο τη γνωμη της ανιδεης κυρα κατινας (λεω τωρα) καλυτερα να επιρεαστεις απο καποιον που εχει σπουδασει (!) την ψυχολογια. Οσον αφορα το οικονομικο, συνηθως το καθε πανεπιστημιο εχει εναν ψυχολογο, στον οποιο μπορεις μα απευθυνθεις δωρεαν, αλλιως ψαξε για τις παροχες του δημου.
