Έγραψα μερικούς τόμους εγκυκλοπαίδιας και τους έσβησα, γιατί δεν είναι κατάλληλος ο χώρος για απαντήσεις μεγαλύτερες απ'την Πάπυρος-Λαρούς.Θα αφήσω μόνο την απόφαση του δικαστή σχετικά με την κηδεμονία (μία από τις τέσσερις μηνύσεις που έχασε ο Γούντι Άλλεν): http://www.huffingtonpost.com/danny-shea/heres-the-1993-woody-alle_b_4746866.htmlκαι εδώ, δεν ξέρω να το μεταφράσω στα ελληνικά, αλλά είναι επίσημο έγγραφο στο οποίο ο Φρανκ Μάκο εξηγεί γιατί δεν προχώρησε σε μήνυση: https://www.scribd.com/document/204662575/Statement-of-Decision-9-24-1993Νομίζω πως φαίνεται ξεκάθαρα η άποψη και των δύο για το αν ήταν ένοχος ή όχι. Επίσης, επειδή στο άλλο άρθρο ανέφερες τον Λέβενθαλ, να προσθέσω πως ο ίδιος δεν μίλησε ποτέ στην Ντύλαν, παρ'όλο που κλήθηκε να καταθέσει εννιά φορές, πως οι κοινωνικοί λειτουργοί που της μίλησαν, καθώς και ο Λέβενθαλ αρνήθηκαν να καταθέσουν και πως "έχασαν" τις σημειώσεις τους, ενώ συνεργάστηκαν με τους ψυχολόγους του Άλλεν. Γι'αυτούς τους λόγους, ο δικαστής δεν δέχτηκε την ένορκη κατάθεση του Λέβενθαλ σαν αποδεικτικό στοιχείο, άσχετα αν ο Άλλεν κάλεσε συνέντευξη τύπου για να ανακοινώσει την αθωότητά του. Πέρα από τα του Γέιλ, Ντύλαν εξετάστηκε από παιδοψυχολόγους που διόρισε η πολιτεία και οι οποίοι την πίστεψαν. Αν ψάξεις, θα το βρεις κι αυτό.Η Ντύλαν δεν έχει αλλάξει την μαρτυρία της από όταν ήταν επτά χρονών, με εξαίρεση την πρώτη φορά που πήγε στον παιδίατρό της και ντράπηκε και του είπε πως ο μπαμπάς της την είχε αγγίξει στον ώμο. Νομίζεις πως οι δικηγόροι του Άλλεν θα δυσκολεύονταν να το αποδείξουν αν το επτάχρονο παιδάκι έλεγε ψέματα, καθοδηγούμενο από την μητέρα του; Άσχετα από τον θαυμασμό σου για τον Άλλεν ή την άποψή σου για την Φάροου (ούτε κι εγώ έχω την καλύτερη άποψη για την Φάροου), την ίδια την Ντύλαν, ειδικά τώρα που είναι ενήλικη, γιατί να την αμφισβητήσεις;