#6 Πριν τον Ψυχολόγο (ή και ταυτόχρονα) δοκίμασε να επισκεφτείς και έναν καλό ενδοκρινολόγο. Να ψάξεις μήπως είναι και ορμονολογικοί οι λόγοι που σου δημιουργούν αυτήν την δύσκολη σχέση με το φαγητό. #7 Έχω υπάρξει γεματούλα και αδύνατη πολλές φορές στην ζωή μου μέχρι να σταθεροποιηθώ για χρόνια πια στο "ιδανικό" μου βάρος. Είναι κρίμα που αυτά τα χρόνια δεν είχα μια κρυφή κάμερα μαζί μου να καταγράφω (από κοινωνιολογικό ενδιαφέρον) τις συμπεριφορές του περιβάλλοντος προς το άτομό μου με τα +13 και τα -13 κιλά. Ίσως ήταν και πιο σκληρές εποχές τότε -δεν είμαι σίγουρη- αλλά υπήρξαν πολλοί άνθρωποι που με έκαναν να νιώσω με τα σχόλιά τους σαν πολίτη δεύτερης κατηγορίας. Δεν θέλω να σκεφτώ τι ακούν και τι περνούν καθημερινά όσοι έχουν πολλά κιλά παραπάνω. Αντίθετα, ως αδύνατη μου άνοιγαν πολύ πιο εύκολα οι πόρτες όχι μόνο στο φλερτ αλλά και επαγγελματικά και κοινωνικά και ακόμα -σοκαριστικό μα αληθινό- μέχρι και οι ίδιοι μου οι γονείς με υπολογίζανε πιο πολύ. Είναι μια άθλια πραγματικότητα, μια τρομερή αδικία σε βάρος των γυναικών κυρίως που έχει αρχίσει ελάχιστα να αλλάζει. Τώρα που οι βιομηχανίες της μόδας των καλλυντικών και των μίντια ανακάλυψαν ότι η αληθινή γυναίκα με τα αληθινά κιλά -που αγαπά τον εαυτό της όπως είναι- είναι ενα τεράστιο αγοραστικό κοινό φαντάζομαι ότι σιγά-σιγά θα αλλάξουν και την φασιστική αισθητική που έχουν επιβάλλει.
