#5 Μάλιστα.Ο,τι απέκρυψες είναι το πιο σημαντικό.Το φύλο σου,το φύλο του βιαστή και το φύλο του θύματος,τι σου συνέβη και τι έκανες.Το κείμενό σου είναι πολύ hide and seek.Τι προσδοκείς από δω;Να ανακαλύψουμε τι συνέβη,να μην ανακαλύψουμε τι συνέβη,να γράψει ο καθένας κατά το δοκούν, να σε συμπονέσουμε,να σε στηλιτεύσουν κάποιοι,να σε συγχωρήσουν κάποιοι άλλοι,να ελαφρύνεις από τις τύψεις,να βοηθηθείς,όλα μαζί; Αυτό που σου συνέβη ,έμαθες να το αναγνωρίζεις ως βιασμό και να μιλάς γι αυτό.Να παρατηρήσω(για να τα σκεφτείς) τα εξής:το ότι δεν το χαρακτήρισες έτσι ευθύς εξαρχής είναι ένα πολύ κρίσιμο σημείο.Η συνέχεια είναι ακόμα πιο κρίσιμη.Παρέμεινες μ αυτό το άτομο λίγο ακόμα.Οι σχέσεις που βασίζονται στον άξονα,βία υποταγή,πώς κρίνονται από σένα;Από ποιούς δημιουργούνται; Αν είσαι άτομο ήδη εξοικειωμένο με κάποιας μορφής βία,όχι απαραίτητα σωματική ,δεν θα σε σοκάρει τόσο,όταν ασκηθεί.Τι σε κράτησε πίσω ,όταν βιαιοπράγησε την πρώτη φορά;Μην βιαστείς να απαντήσεις.Το κλειδί ίσως δεν είναι μόνο,τι συνέβη και πώς αντέδρασες την πρώτη φορά, αλλά,γιατί ξαναπήγες μ αυτό το άτομο.Γιατί;Αυτό δεν ερμηνεύεται ασφαλώς με το πόσο ακαταμάχητος παρτενέρ ήταν,όσο με δικά σου δομικά στοιχεία.Σε καμιά περίπτωση δεν σε ψέγω σ αυτό.Συλλογισου όμως,γιατί την πρώτη φορά ,ακολουθησε δεύτερη και επόμενη,και γιατί διάλεξες ευθύς εξαρχής αυτό το άτομο.Τα τρία χρόνια που ακολούθησαν,όπως φάνηκε εκ των πραγμάτων,δεν έλυσαν τίποτα.Δυστυχώς.Η εκμυστήρευση και αφήγηση και περιγραφή αυτού που σου συνέβη, αφεαυτών δεν θα σε ωθήσουν παρακάτω.Έχει σημασία πού μιλάς, τι λες και τι ανταπόκριση και απάντηση έχεις.Υπογράφεις κατ αρχήν ως θύτης διότι αυτό θεωρείς ότι είσαι,αν και,την εκδίκηση,από το λάθος πρόσωπο βέβαια,την πήρε το θύμα μέσα σου και θα συνεχίσει,αν δεν το σταματήσεις.Δεν γίνονται όλα τα θύματα θύτες και αυτό που σου συνέβη,αιτιολογεί,αλλά δεν δικαιολογεί αυτό που προκάλεσες.Δεν είμαστε δικαστήριο εδώ για να σε καταδικάσουμε στο πυρ το εξώτερον,ούτε εκκλησιαστικό σώμα για να λάβεις συγχώρεση.Θα μπορούσε να έχει επιληφθεί η δικαιοσύνη και για το πρώτο και για το δεύτερο,προφανώς δεν συνέβη και από αυτή την αποψη,δεν ξέρω πώς νιώθεις.Και γι αυτό που υπέστης και γι αυτό που έκανες. Έχει βαρύτητα,αν οι πράξεις σου ήταν λιγότερο,το ίδιο,ή περισσότερο βίαιες απ ό,τι βίωσες. Επίσης,δεν προσλαμβάνουν όλοι το ίδιο ,ίδιες ενέργειες.Άλλοι αναλαμβάνουν ,άλλοι τραυματίζονται ισοβίως από γεγονότα.Αυτό δεν καθαγιάζει τις προθέσεις ,ούτε όλες οι πράξεις μας είναι συγχωρητέες.Είναι όμως εξηγήσιμες,προκειμένου να μην επαναληφθούν.Οφείλεις να τερματίσεις τον κύκλο της βίας εδώ.Άμεσα.Οι τυραννικές σκέψεις δεν τελεσφορούν,δεν επιλύουν και δεν αναδομούν τίποτα.Είναι σκέψεις. Όσο δεν μπορείς να αρθρώσεις τι έκανες,δεν μπορείς να βεβαιωθείς ότι το έκλεισες μέσα σου.Υπάρχει και σε κατατρώει,όπως και άλλα μάλλον. Χρειάζεται δύναμη να κοιτάξεις τον κακό σου εαυτό στον καθρέπτη και να τον ελέγξεις.Το θύμα μέσα σου,δεν γνωρίζεις αν θα ψάξει και για περαιτέρω ικανοποίηση,με πιο έμμεσο και έξυπνο τρόπο,ακόμη κι αν ορκίστηκες ότι δεν θα ξανακακοποιήσεις ποτέ κανέναν.Εν ολίγοις,επειδή αποδείχτηκες επικίνδυνο άτομο,θα πας,άνευ ετέρου,σε ειδικό(θα πρότεινα ψυχίατρο ψυχαναλυτή).Το χρωστάς στον εαυτό σου και στο άτομο που υπέφερε εξ αιτίας σου.
